بررسی نقش عامل زمان در پیشرفت کیندلینگ شیمیایی با پنتیلن تترازول در موش های صحرایی نژاد ویستار

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی نقش عامل زمان در پیشرفت کیندلینگ شیمیایی با پنتیلن تترازول در موش های صحرایی نژاد ویستار دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی نقش عامل زمان در پیشرفت کیندلینگ شیمیایی با پنتیلن تترازول در موش های صحرایی نژاد ویستار  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی نقش عامل زمان در پیشرفت کیندلینگ شیمیایی با پنتیلن تترازول در موش های صحرایی نژاد ویستار،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی نقش عامل زمان در پیشرفت کیندلینگ شیمیایی با پنتیلن تترازول در موش های صحرایی نژاد ویستار :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک (ره‌ آورد دانش)

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: امروزه کیندلینگ شیمیایی با پنتیلن تترازول به عنوان یکی از مدل های ایجاد صرع به شکل وسیعی مورد استفاده قرار می گیرد. برای رسیدن به کیندلینگ در حیوانات، نیاز به تزریقات مکرر دارو در طی زمان وجود دارد. در این مقاله، نتایج حاصل از آزمایشاتی ارایه شده که این فرضیه را مورد آزمون قرار می دهند که پس از چهار بار تزریق ابتدایی پنتیلن تترازول فقط گذشت زمان می تواند سبب پیشرفت کیندلینگ گردد.روش کار: این تحقیق تجربی بر روی ۳۲ موش نر نژاد ویستار انجام گرفته است. موش ها به دو گروه تقسیم شدند، گروه کنترل که با تزریق پشت سر هم پنتیلن تترازول (دوز ۵/۳۷ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن حیوان، هر ۴۸ ساعت یک بار) کیندل شدند و گروه آزمون که پس از دریافت ۴ دوز پنتیلن تترازول برای مدت ۳۲ روز، وارد استراحت زمانی بدون تزریق دارو شدند. در انتها دو گروه دوزهای یکسانی از پنتیلن تترازول را به شکل هم زمان دریافت کرده و متغیرهای تشنجی در دو گروه ثبت شده و داده ها با استفاده از آزمون تی دانش آموزی و آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که بین گروه های کنترل و آزمون در پارامترهای تشنجی همانند مرحله حمله (کنترل ۲۶/۰±۷۵/۴، آزمون ۲۹/۰ ± ۷۵/۴) مدت زمان لازم برای رسیدن حیوان به مرحله دوم تشنج (کنترل۶۰/۱۶±۷۲/۱۶۵، آزمون ۶۸/۳۸±۲۲/۲۱۶)، مدت زمان رسیدن حیوان به مرحله پنجم تشنج (کنترل ۳۸/۰±۱۳/۲، آزمون ۶۴/۰±۴۷/۳) و مدت زمانی که حیوان در مرحله پنج تشنج بسر می برد (کنترل ۴۲/۲ ± ۱۵/۲۱، آزمون ۲۰/۱±۴۲/۲۳) اختلاف معنی داری وجود ندارد.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق درک جدیدی را در پیشرفت کیندلینگ شیمیایی با پنتیلن تترازول در طول زمان ارایه می کند.

کلید واژه: پنتیلن تترازول، کیندلینگ، موش صحرایی، زمان، تشنج