بررسی اثر هورمون های FSH و استرادیول در القای اسپرماتوژنز در موش مدل آزواسپرمی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر هورمون های FSH و استرادیول در القای اسپرماتوژنز در موش مدل آزواسپرمی دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر هورمون های FSH و استرادیول در القای اسپرماتوژنز در موش مدل آزواسپرمی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر هورمون های FSH و استرادیول در القای اسپرماتوژنز در موش مدل آزواسپرمی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر هورمون های FSH و استرادیول در القای اسپرماتوژنز در موش مدل آزواسپرمی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : باروری و ناباروری (JOURNAL OF REPRODUCTION AND INFERTILITY)

تعداد صفحات :۱۰

زمینه و هدف: در حال حاضر شیمی درمانی و پرتودرمانی به عنوان روش معمول درمان انواع سرطانها در مردان، سبب اختلال در اسپرماتوژنز و در نهایت ایجاد آزواسپرمی و ناباروری می گردد. تا سالیان اخیر، استروژن به عنوان هورمون زنانه مورد توجه بود؛ اما مطالعات جدید معرف نقش مهم آن در اسپرماتوژنز است. با توجه به نقش هورمون محرک فولیکولی (FSH) در فرایند اسپرماتوژنز و اهمیت هورمون استرادیول در تنظیم ترشح آن، این مطالعه به بررسی نقش این دو هورمون به خصوص استرادیول در القای مجدد اسپرماتوژنز در موش های آزوسپرم شده توسط بوسولفان پرداخته است.روش بررسی: در این مطالعه ۲۰ موش نر بالغ با دوز ۳۰mg/kg داروی بوسولفان، آزواسپرم شدند. پس از اطمینان از آزواسپرمی، به سه گروه آزمایشی و یک گروه کنترل تقسیم بندی شدند. گروه اول هورمون FSH با دوز ۷.۵ واحد به صورت تزریق زیر جلدی، گروه دوم هورمون استرادیول با دوز ۱۲.۵mg/kg به صورت داخل صفاقی و گروه سوم هر دو هورمون را تواما و همزمان دریافت نمودند. گروه چهارم به عنوان کنترل، دارویی دریافت نکرد. تزریق این هورمونها طی ۱۰ روز متوالی (روزانه یک دوز) انجام گرفت و در روز یازدهم سطح تستوسترون خون اندازه گیری شد. یک بیضه از هر موش جهت آنالیز DNA به روش فلوسایتومتری و بیضه دیگر جهت رنگ آمیزی هماتوکسیلین ـ ائوزین و بررسی هیستولوژیک استفاده شد. آنالیز آماری با استفاده از آزمون های کروسکال والیس، من ویتنی و دقیق فیشر انجام شد. در تمامی موارد P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.نتایج: بیشترین میزان افزایش تستوسترون، در گروه دریافت کننده هر دو هورمون مشاهده شد که اختلاف معنی داری با گروه کنترل داشت (P<0.05). بیشترین میزان افزایش در تعداد سلول های هاپلوئید در گروه های سوم و چهارم مشاهده شد و اختلاف این گروه ها نسبت به گروه کنترل معنی دار بود (P<0.05). در گروه اول، افزایش اندکی در سطح تستوسترون سرم و تعداد سلول های هاپلوئید بافت بیضه نسبت به گروه کنترل مشاهده شد که از لحاظ آماری معنی دار نبود. بررسی هیستولوژیک مقاطع رنگ آمیزی شده بافت بیضه نیز نشان دهنده بازگشت مجدد اسپرماتوژنز در بیضه موش های آزواسپرم گروه های دوم و سوم بود (P<0.0001).نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، تزریق مجزای هورمون FSH تاثیری در از سرگیری مجدد اسپرماتوژنز در موش های آزواسپرم نداشت؛ اما تزریق مجزای استرادیول نه تنها اثر مهاری روی اسپرماتوژنز نداشت، بلکه نقش تحریکی در بازیابی اسپرماتوژنز در موش های آزواسپرم داشت و تزریق همزمان FSH و استرادیول اثر هم افزایی در القا اسپرماتوژنز در بیضه موش های آزواسپرم داشت.

کلید واژه: اسپرماتوژنز، استرادیول، بیضه، تستوسترون، سلول های ژرمینال، محور هیپوفیز بیضه، موش، هورمون محرک فولیکولی