مقایسه اثر کپسول پیاسکلدین و پلاسبو در درمان پریودنتیت مزمن بعد از فاز اول درمان بیماری پریودنتال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه اثر کپسول پیاسکلدین و پلاسبو در درمان پریودنتیت مزمن بعد از فاز اول درمان بیماری پریودنتال دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه اثر کپسول پیاسکلدین و پلاسبو در درمان پریودنتیت مزمن بعد از فاز اول درمان بیماری پریودنتال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه اثر کپسول پیاسکلدین و پلاسبو در درمان پریودنتیت مزمن بعد از فاز اول درمان بیماری پریودنتال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه اثر کپسول پیاسکلدین و پلاسبو در درمان پریودنتیت مزمن بعد از فاز اول درمان بیماری پریودنتال :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان

تعداد صفحات :۸

مقدمه: پیاسکلدین یکی از داروهایی است که می تواند علایم بیماری پریودنتال را تخفیف دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات کلینیکی این دارو در درمان پریودنتیت مزمن بود.مواد و روش ها: ۲۴ بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن به طور تصادفی به دو گروه ۱۲ نفری تقسیم شدند و شاخص های کلینیکی و رادیوگرافیکی شامل Clinical Attachment level (CAL), Plaque Index (PI), Bleeding index (BI), Probing Pocket Depth (PPD) و دانسیته استخوان های اسفنجی و متراکم در آنها اندازه گیری شد. سپس برای همه فاز I درمان انجام گرفت و برای افراد گروه مورد، کپسول پیاسکلدین ۳۰۰ میلی گرم ۱ بار در روز و برای افراد گروه شاهد پلاسبو ۱ بار در روز به مدت ۶ ماه تجویز شد. بیماران در جلسات فراخوانی در فواصل ۱، ۲، ۴ و ۶ ماه جهت ثبت شاخص های مذکور مورد معاینه قرار گرفتند. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون t زوج مورد آنالیز آماری قرار گرفت.یافته ها: مقدار متوسط شاخص های CAL، PPD، BI، PI و تراکم استخوان اسفنجی و متراکم در دو گروه مورد و شاهد بعد از ۶ ماه تفاوت معنی داری نداشت (به ترتیب (p value=0.864, p value=0.485, p value=0.134, p value=0.861, p value=0.089, p value=0.013.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این مطالعه استفاده از پیاسکلدین را در درمان پریودنتیت مزمن توجیه نمی کند، اما با توجه به تاکید مطالعات دیگر به تاثیر و کارایی این داروی خوراکی در درمان پریودنتیت واستئوآرتریت، انجام مطالعات بیشتر در این باره پیشنهاد می گردد.

کلید واژه: پریودنتیت مزمن، پیاسکلدین، پلاک، عمق پروبینگ، سطح اتصال کلینیکی، دانسیته استخوان