ارزش تشخیصی روش سوندینگ استخوان (Bone sounding) در تعیین سطح استخوانی آسیب های پریودنتال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزش تشخیصی روش سوندینگ استخوان (Bone sounding) در تعیین سطح استخوانی آسیب های پریودنتال دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزش تشخیصی روش سوندینگ استخوان (Bone sounding) در تعیین سطح استخوانی آسیب های پریودنتال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزش تشخیصی روش سوندینگ استخوان (Bone sounding) در تعیین سطح استخوانی آسیب های پریودنتال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزش تشخیصی روش سوندینگ استخوان (Bone sounding) در تعیین سطح استخوانی آسیب های پریودنتال :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز – Journal Of Dentistry

تعداد صفحات :۹

بیان مساله: تعیین سطح استخوان آلوئولار در بیماری های پریودنتال اهمیتی فراوان در طراحی و روش جراحی و نیز، پاسخ به درمان و تعیین پیش آگهی دندان ها دارد. به این منظور، استفاده از جراحی و دید مستقیم دقیق ترین روش بوده، ولی روشی تهاجمی است و همیشه امکان پذیر نیست. پروب کردن از راه لثه، به عنوان جایگزینی مناسب برای این منظور مطرح است.هدف: هدف از این پژوهش، بررسی ارزش تشخیصی سوندینگ استخوان برای تعیین سطح استخوانی در آسیب های پریودنتال یک، دو و سه دیواره است.مواد و روش: شمار ۹۰ آسیب استخوانی یک، دو و سه دیواره در ۳۷ بیمار مبتلا به بیماری پریودنتیت مزمن بررسی شدند. با استفاده از پروب UNC-15، سطح استخوان اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده با میزان اندازه گیری شده طی جراحی و دید مستقیم مقایسه گردید. از روش های آماری تی زوج (Paired T test) و همبستگی پیرسون (Pearson’s correlation) برای ارزیابی نتایج استفاده شد.یافته ها: میزان همبستگی میان نتایج با پروب از راه لثه و اندازه گیری طی جراحی، ۰.۹۷، ۰.۹۴ و ۰.۹۵ به ترتیب در آسیب های یک، دو و سه دیواره (p<0.001) به دست آمد. میانگین سطح استخوانی اندازه گیری شده به وسیله پروب از راه لثه در آسیب های یک، دو و سه دیواره، کمتر از مقادیر اندازه گیری شده طی جراحی بود (p، به ترتیب ۰.۱۷۲، کمتر از ۰.۰۰۱ و ۰.۱۸۸)، که بیانگر نبود تفاوت معنادار در آسیب های یک و سه دیواره است.نتیجه گیری: میزان همبستگی نتایج در روش سوندینگ استخوانی و جراحی زیاد بوده و می توان سوندینگ استخوانی را جایگزین روش تهاجمی جراحی در تعیین سطح استخوان کرد.

کلید واژه: سوندینگ استخوان، آسیب های استخوانی پریودنتال، سطح استخوانی