بررسی اثرات متقابل گیرنده های گلوکوکورتیکوییدی و سیستم اوپیوییدی بر تعدیل درد حاد و مزمن در موش سوری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثرات متقابل گیرنده های گلوکوکورتیکوییدی و سیستم اوپیوییدی بر تعدیل درد حاد و مزمن در موش سوری دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثرات متقابل گیرنده های گلوکوکورتیکوییدی و سیستم اوپیوییدی بر تعدیل درد حاد و مزمن در موش سوری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثرات متقابل گیرنده های گلوکوکورتیکوییدی و سیستم اوپیوییدی بر تعدیل درد حاد و مزمن در موش سوری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثرات متقابل گیرنده های گلوکوکورتیکوییدی و سیستم اوپیوییدی بر تعدیل درد حاد و مزمن در موش سوری :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : دانشور

تعداد صفحات :۹

سابقه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده اند که گلوکوکورتیکوییدها احتمالا نقش مهمی در تعدیل دردهای حاد و مزمن دارند و این نقش ممکن است از طریق اثرهای متقابل با سیستم اوپیوییدی اعمال گردد. بر این اساس پژوهش حاضر جهت تعیین اثرهای متقابل گیرنده های گلوکوکورتیکوییدی و سیستم اوپیوییدی بر تعدیل دردهای حاد و مزمن در مدل آزمون فرمالین، Hot Plate و Tail Flick در موش سوری انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی موش های نر سوری نژاد آلبینو (۱۵۰ سر) با وزن ۲۵ تا ۳۰ گرم مورد استفاده قرار گرفتند. دگزامتازون (۰.۵ و ۱ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم ) به عنوان آگونیست گیرنده گلوکوکورتیکوییدی یا هم حجم آن حامل دارو (Vehicle) به صورت زیر جلدی ۳۰ دقیقه قبل از انجام تست های مورد نظر در گروه های مختلف تزریق شد. همچنین در برخی از گروه ها همزمان نالوکسان (۱ mg/kg) به صورت داخل صفاقی تزریق شد. ارزیابی واکنش ها نسبت به درد بر اساس ملاک های استاندارد ارزیابی درد در مدل های مورد نظر صورت گرفت.یافته ها: نتایج نشان می دهد که تزریق دگزامتازون با دوز ۰.۵ و ۱ میلی گرم در همه آزمون ها به طور قابل توجهی واکنش نسبت به درد حاد و مزمن را در مقایسه با گروه کنترل کاهش داده است (p<0.01). در حالی که تزریق نالوکسان به همراه دگزامتازون اثرهای ضد دردی دگزامتازون را در مورد دردهای حاد کاهش داد (p<0.01). ولی در مورد دردهای مزمن تاثیر معناداری نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که فعال شدن گیرنده های گلوکوکورتیکوییدی نقش مهمی در تعدیل واکنش به دردهای حاد ومزمن دارند و احتمالا یکی از سیستم های مداخله گر در این نقش به ویژه در مورد دردهای حاد، سیستم اوپیوییدی است.

کلید واژه: درد، گلوکوکورتیکویید، سیستم اوپیوییدی، موش سوری