وجود آلکالوئید در نمونه های گیاهی: روش معرف های آلکالوئیدی در مقایسه با بروموکرزول گرین

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 وجود آلکالوئید در نمونه های گیاهی: روش معرف های آلکالوئیدی در مقایسه با بروموکرزول گرین دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد وجود آلکالوئید در نمونه های گیاهی: روش معرف های آلکالوئیدی در مقایسه با بروموکرزول گرین  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی وجود آلکالوئید در نمونه های گیاهی: روش معرف های آلکالوئیدی در مقایسه با بروموکرزول گرین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن وجود آلکالوئید در نمونه های گیاهی: روش معرف های آلکالوئیدی در مقایسه با بروموکرزول گرین :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی

تعداد صفحات :۶

زمینه و هدف: اغلب آلکالوئیدها، اثرات فیزیولوژیکی قوی در پستانداران و سایر ارگانیزم ها دارند و تعدادی از آنها، عوامل مهم دارویی می باشند. غنی ترین منبع آلکالوئیدها، گیاهان می باشند. لذا بررسی وجود آنها در گیاهان، اهمیت زیادی دارد. ما در این مطالعه سعی کرده ایم تا روشی سریع، ارزان و با حساسیت بالا، برای بررسی وجود آلکالوئیدها در گیاهان ارایه کنیم. روش بررسی: ۱۲ نمونه گیاهی مورد بررسی قرار گرفتند که طبق تحقیقات قبلی، تعداد ۱۱ نمونه حاوی آلکالوئید و یک نمونه فاقد آلکالوئید بودند. عصاره گیری از نمونه های گیاهی با متانول انجام شد. در مورد هر نمونه، بعد از حل کردن حدود ۰.۵g از عصاره آن در مقداری اسید کلریدریک ۲Nو صاف کردن آن، بررسی وجود آلکالوئید در آن، توسط معرف های دراژندروف، واگنر و میر با روش پیشنهادی تشکیل کمپلکس با BCG، انجام شد. حداقل مقدار آلکالوئید قابل ردیابی توسط روش تشکیل کمپلکس با BCG نیز بر حسب آتروپین، مشخص شد. یافته ها: نتیجه بررسی وجود آلکالوئید در نمونه های گیاهی با معرف های دراژندروف، واگنر و میر در مورد چای سیاه، گل گاوزبان و چای کوهی، منفی و در بقیه موارد مثبت بود. نتیجه بررسی وجود آلکالوئید در نمونه های گیاهی با روش پیشنهادی تشکیل کمپلکس با BCG در مورد چای سیاه و چای کوهی، منفی و در بقیه موارد مثبت بود. حداقل مقدار آلکالوئید قابل ردیابی از طریق تشکیل کمپلکس با BCG، معادل ۴۰mg آتروپین بود. نتیجه گیری: در تمام مواردی که نتیجه ردیابی آلکالوئید در نمونه های گیاهی با استفاده از معرفهای دراژندروف، واگنر و میر مثبت بود، نتیجه ردیابی با روش پیشنهادی تشکیل کمپلکس با BCG نیز مثبت بود. تحقیقات قبلی حاکی از وجود آلکالوئید در این نمونه ها می باشند. نتیجه ردیابی آلکالوئید با هر دو روش، در مورد چای سیاه و چای کوهی منفی بود. چای سیاه، حاوی آلکالوئیدهای گزانتینی می باشد. آلکالوئیدهای گزانتینی با روش تشکیل کمپلکس با BCG قابل ردیابی نمی باشند. چای کوهی نیز طبق تحقیقات قبلی، حاوی آلکالوئید نمی باشد. حداقل مقدار آلکالوئید قابل ردیابی با روش تشکیل کمپلکس با BCG، معادل ۴۰mg آتروپین می باشد که مقدار بسیار کمی است و نشان دهنده حساسیت بالای این روش می باشد.

کلید واژه: آلکالوئید گیاهان دارویی، تشخیص، معرف بروموکرزول گرین، مقایسه با روش های کلاسیک