مقایسه اثرات استفاده از ابزار فشارنده هوایی متناوب به تنهایی یا همراه با دوز کم هپارین یا انوکساپرین در جلوگیری از ترومبوز وریدهای عمقی در بیماران با ضربه مغزی شدید

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه اثرات استفاده از ابزار فشارنده هوایی متناوب به تنهایی یا همراه با دوز کم هپارین یا انوکساپرین در جلوگیری از ترومبوز وریدهای عمقی در بیماران با ضربه مغزی شدید دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه اثرات استفاده از ابزار فشارنده هوایی متناوب به تنهایی یا همراه با دوز کم هپارین یا انوکساپرین در جلوگیری از ترومبوز وریدهای عمقی در بیماران با ضربه مغزی شدید  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه اثرات استفاده از ابزار فشارنده هوایی متناوب به تنهایی یا همراه با دوز کم هپارین یا انوکساپرین در جلوگیری از ترومبوز وریدهای عمقی در بیماران با ضربه مغزی شدید،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه اثرات استفاده از ابزار فشارنده هوایی متناوب به تنهایی یا همراه با دوز کم هپارین یا انوکساپرین در جلوگیری از ترومبوز وریدهای عمقی در بیماران با ضربه مغزی شدید :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز

تعداد صفحات :۸

زمینه و اهداف: ترومبوآمبولی وریدی عارضه ای اساسی است که در آسیب ضربه ای مغز وجود داشته و باعث بیماریزایی و مرگ و میر چشمگیری می گردد. سالهاست که بی میلی عمومی در مورد استفاده از پیشگیری ضد انعقادی در بیماران دچار آسیب سر داری خونریزی داخل جمجمه ای یا نیازمند جراحی داخل جمجمه ای وجود دارد. از طرف دیگر، استفاده از روشهای فیزیکی مانند کاربرد ابزار فشارنده هوایی متناوب باعث کاهش ارزشمند ترومبوآمبولی وریدی شده است، با این وجود هنوز میزان بروز قابل توجهی وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه روشهای دارویی- فیزیکی ضد انعقادی در این بیماران است.روش بررسی: بیماران دچار ضربه مغزی شدید (سطح هوشیاری کمتر از ۸ بر اساس معیار کومای گلاسکو) در یک کارآزمایی بالینی طی یک سال بررسی شدند. این بیماران بطور تصادفی به سه گروه (یکسان از نظر سن و جنس) تقیسم گردیدند. در تمام بیماران ابزار فشارنده هوایی متناوب بکار رفت. در یک گروه هپارین با دوز کم (۵۰۰۰ واحد هر ۱۲ ساعت زیر جلدی) و در گروه دیگر هپارین با وزن مولکولی پایین (انوکساپارین ۴۰ میلی گرم روزانه) در عرض ۲۴ ساعت از بستری نیز اضافه گردید. میزان بروز ترومبوز ورید عمقی در گروه های فوق مقایسه شد.یافته ها: ۴۵ بیمار (۱۵ مورد در هر گروه) وارد مطالعه شدند. تعداد بیماران دچارترومبوز ورید عمقی در گروه تحت پیشگیری فیزیکی صرف، هپارین با دوز کم و انوکساپارین بترتیب ۷ (%۴۶.۶)، ۲ (%۱۳.۳) و ۳ (%۲۰) مورد بود. تفاوت معنی دار آماری بین تعداد بیماران دچار ترومبوز ورید عمقی در گروه پیشگیری فیزیکی صرف هپارین با دوز کم (P=0.109)، گروه فیزیکی صرف و انوکساپارین (P=0.121) و گروه هپارین با دوز کم و انوکساپارین (p=1) مشاهده نگردید. عوارض خونریزی در هیچ یک از بیماران وجود نداشت.نتیجه گیری: میزان بروز ترومبوز ورید عمقی در بیماران دچار ضربه شدید مغزی بالاست. هرچند تفاوت معنی دار آماری بین روشهای پیشگیری فیزیکی صرف و فیزیکی- دارویی توام مشاهده نگردید ولی به هر حال میزان بروز ترومبوز ورید عمقی در دسته دوم کاهش یافت. انجام مطالعات بیشتر با حجم نمونه بالاتر توصیه می گردد.

کلید واژه: ترومبوز ورید عمقی، ترومای سر، هپارین، انوکساپارین، ابزار فشارنده هوایی متناوب