تغییر در بیان ژن برخی آنزیم های دخیل در بیوسنتز و تجزیه کتکولامین ها بدنبال تجویز مزمن مرفین و درد در موش صحرایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تغییر در بیان ژن برخی آنزیم های دخیل در بیوسنتز و تجزیه کتکولامین ها بدنبال تجویز مزمن مرفین و درد در موش صحرایی دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تغییر در بیان ژن برخی آنزیم های دخیل در بیوسنتز و تجزیه کتکولامین ها بدنبال تجویز مزمن مرفین و درد در موش صحرایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تغییر در بیان ژن برخی آنزیم های دخیل در بیوسنتز و تجزیه کتکولامین ها بدنبال تجویز مزمن مرفین و درد در موش صحرایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تغییر در بیان ژن برخی آنزیم های دخیل در بیوسنتز و تجزیه کتکولامین ها بدنبال تجویز مزمن مرفین و درد در موش صحرایی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیزیولوژی و فارماکولوژی

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: استرس قادر به مهار تحمل به اثر ضد دردی مرفین است. تغییر در میزان کته کولامین ها به دنبال مصرف مزمن مرفین مشاهده شده است. در مطالعه حاضر به دنبال مصرف مزمن مرفین و بروز تحمل به اثر ضد دردی آن، میزان بیان آنزیم تنظیم گر (Rate limiting) بیوسنتز کتکولامین ها یعنی تیروزین هیدروکسیلاز (TyH) و آنزیم های تجزیه کننده آنها یعنی منوآمین اکسیداز A و B MAO- A)، (MAO- B و کتکول -o- متیل ترانسفراز (COMT) مورد بررسی قرار گرفته است.روش ها: از تزریق مزمن مرفین بصورت داخل صفاقی با دوز ۲۰ mg/kg دو بار در روز به مدت ۴ روز برای القا تحمل به مرفین استفاده شد. درد التهابی مزمن در طی ۴ روز با تزریق روزانه ۵۰ میکرولیتر فرمالین %۵ به طور متناوب به پنجه پاهای چپ و راست حیوان ایجاد گردید. برای برآورد اثر ضد دردی مرفین در روز ۵ از آزمون Tail- Flick استفاده شد. بررسی بیان ژنهای مورد نظر با کمک روش RT-PCR نیمه کمی در روز ۵ انجام گرفت.یافته ها: در گروه دریافت کننده مرفین تغییر بارزی در میزان بیان ژن MAO-A دیده نشد اما درد مزمن، میزان بیان این ژن را افزایش داد. درد + مرفین بیان این ژن را تغییر نداد. بررسی تغییرات بیان MAO-B نشان دهنده افزایش بیان این ژن در گروه دریافت کننده مرفین مزمن و عدم تغییر آن در گروههای دریافت کننده درد و یا درد + مرفین بود. بیان COMT در گروههای مختلف تغییری نداشت. بیان تیروزین هیدروکسیلاز توسط مرفین مزمن کاهش یافت. درد + مرفین بیان آنرا نسبت به گروه دریافت کننده مرفین مزمن افزایش داد.نتیجه گیری: در طی ایجاد تحمل، بیان ژنها به نفع کاهش سنتز و افزایش حذف کتکولامین ها تغییر می نماید. به نظر می رسد مصرف مزمن مرفین باعث کاهش دسترسی نرونهای نخاعی به کتکولامین ها شده و از این طریق به تکوین تحمل کمک می نماید. مشاهده قبلی با مهار ایجاد تحمل به مرفین با کاربرد موضعی و توام اپی نفرین را نشان داده بود.

کلید واژه: تحمل، بیان ژن، کتکولامین ها، تیروزین هیدروکسیلاز، منوآمین اکسیداز A و B، کتکول –O- متیل ترانسفراز، مرفین، تحمل، موش صحرایی