مقاله پراکنش قارچ Polymyxa betae ناقل ویروس ریشه گنایی چغندرقند در استان های اصفهان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله پراکنش قارچ Polymyxa betae ناقل ویروس ریشه گنایی چغندرقند در استان های اصفهان دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله پراکنش قارچ Polymyxa betae ناقل ویروس ریشه گنایی چغندرقند در استان های اصفهان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله پراکنش قارچ Polymyxa betae ناقل ویروس ریشه گنایی چغندرقند در استان های اصفهان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله پراکنش قارچ Polymyxa betae ناقل ویروس ریشه گنایی چغندرقند در استان های اصفهان :

مقاله پراکنش قارچ Polymyxa betae ناقل ویروس ریشه گنایی چغندرقند در استان های اصفهان که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در تابستان ۱۳۸۸ در پژوهش در علوم کشاورزی (JOURNAL OF RESEARCH IN AGRICULTURAL SCIENCE) از صفحه ۶۹ تا ۷۹ منتشر شده است.
نام: پراکنش قارچ Polymyxa betae ناقل ویروس ریشه گنایی چغندرقند در استان های اصفهان
این مقاله دارای ۱۱ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله Polymyxa betae
مقاله ریشه گنایی چغندر قند
مقاله مناطق آلوده و غیر آلوده

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
قارچ Polymyxa betae ناقل ویروس عامل بیماری ریشه گنایی چغندرقند (Beet rhizomania) می باشد. این قارچ خاکزی بصورت انگل اجباری روی ریشه های چغندرقند و دیگر گیاهان خانواده Chenopodiaceae زندگی می کند و با تولید اسپورهای مقاوم (Cystosori) قادر است سالها در خاک بصورت غیر فعال باقی مانده و به راحتی توسط خاک، اندام آلوده گیاهی و ماشین آلات کشاورزی انتقال یابد. نظر به اهمیت این بیماری در زراعت چغندرقند، مطالعاتی روی پراکندگی قارچ ناقل طی سال های ۸۲-۱۳۸۱ در استان اصفهان، خراسان و آذربایجان غربی انجام شد. نمونه های خاک جمع آوری شده از مزارع چغندرقند با حجم مساوی از ماسه استریل مخلوط و بذر چغندرقند رقم حساسCV-P22 در آنها کشت شد. هشت هفته بعد، برای تعیین میزان آلودگی بوته ها به قارچ P.betae، ریشه های چغندرقند پس از شستشو در آب روان، در محلول اسید فوشین در لاکتوفنل رنگ آمیزی و توسط میکروسکوپ نوری مطالعه شد. نتایج بررسی ۲۸۹ نمونه خاک مزارع چغندرقند اصفهان نشان داد که بیشترین آلودگی مربوط به قلعه اسلام آباد با ۷/۴۵ درصد نمونه آلوده بود. همچنین از تعداد ۳۵۲ نمونه خاک مزارع چغندرقند آذربایجان غربی تعداد ۷۹ نمونه آلوده به قارچ بود. حداکثر آلودگی در منطقه چغندرکاری، قره ضیاءالدین با ۸/۳۱ درصد تعیین شد. با نمونه برداری از ۲۳ منطقه در استان خراسان مشخص گردید که آلودگی قارچ P.betae در نواحی شمالی شدیدتر است. در مناطق چناران، تربت جام، شیروان، قوچان، فریمان و سبزوار بیش از ۵۰ درصد نمونه ها، آلودگی به قارچ را نشان دادند. مشاهدات میکروسکوپی نشان دهنده پتانسیل بالای این قارچ در آلوده نمودن ریشه های ظریف چغندرقند در گلخانه بود به طوریکه میزان اسپور مقاوم در هر گرم ریشه بیش از ۴۸۰ عدد شمارش شد. با توجه به گسترش وسیع این قارچ در خاک های بررسی شده، انتشار ویروس عامل بیماری ریشه گنایی در کلیه مناطق چغندرکاری استان اصفهان، آذربایجان غربی و شمال استان خراسان رضوی اجتناب ناپذیر می باشد.