مقایسه تاثیر متوکلوپرامید، دگزامتازون و ترکیب متوکلوپرامید و دگزامتازون در پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی کاتاراکت در بیهوشی وریدی با پروپوفول

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه تاثیر متوکلوپرامید، دگزامتازون و ترکیب متوکلوپرامید و دگزامتازون در پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی کاتاراکت در بیهوشی وریدی با پروپوفول دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه تاثیر متوکلوپرامید، دگزامتازون و ترکیب متوکلوپرامید و دگزامتازون در پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی کاتاراکت در بیهوشی وریدی با پروپوفول  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه تاثیر متوکلوپرامید، دگزامتازون و ترکیب متوکلوپرامید و دگزامتازون در پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی کاتاراکت در بیهوشی وریدی با پروپوفول،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه تاثیر متوکلوپرامید، دگزامتازون و ترکیب متوکلوپرامید و دگزامتازون در پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی کاتاراکت در بیهوشی وریدی با پروپوفول :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اردبیل

تعداد صفحات :۶

زمینه و هدف: تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی کاتاراکت از شایعترین عوارض بعد از بیهوشی بوده و روش های مختلفی برای پیشگیری از این عارضه مورد استفاده قرار می گیرد. در مطالعه حاضر تاثیر استفاده قبل از عمل از متوکلوپرامید (۱۰ میلی گرم)، دگزامتازون (۸ میلی گرم) و ترکیب این دو دارو در کاهش میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی کاتاراکت با بیهوشی عمومی وریدی مورد بررسی قرار گرفته و با گروه دارونما مقایسه شده است.روش کار: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور یکصد بیمار داوطلب جراحی کاتاراکت به طور تصادفی به ۴ گروه تقسیم شده اند. در گروه (P) دارونما ۲cc سالین نرمال، در گروه (M) متوکلوپرامید ۱۰ میلی گرم، در گروه (D) دگزامتازون ۸ میلی گرم و در گروه (M+D) متوکلوپرامید ۱۰ میلی گرم بعلاوه دگزامتازون ۸ میلی گرم یک دقیقه قبل از القای بیهوشی تزریق گردید. بیماران بصورت یکسان داروهای بیهوشی دریافت کرده و پس از لوله گذاری تراشه تحت انفوزیون پروپوفول قرار گرفتند. پس از خاتمه عمل جراحی بروز تهوع و استفراغ در اطاق ریکاوری و همچنین ۶ ساعت و ۲۴ ساعت بعد از عمل جراحی مورد بررسی قرار گرفته و در فرمهای اطلاعات بیماران ثبت شد. نهایتا اطلاعات حاصله با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بدنبال استفاده از این داروها میزان تهوع در ریکاوری از ۴۴% در گروه دارونما به ۲۰% در گروه متوکلوپرامید، ۱۶% در گروه دگزامتازون و ۸% در گروه ترکیب متوکلوپرامید و دگزامتازون کاهش یافته و میزان استفراغ از ۲۰% در گروه دارونما به ۴% در گروه متوکلوپرامید، ۴% در گروه دگزامتازون و صفر درصد در گروه ترکیب این دو دارو کاهش یافته است که در هر دو مورد میزان تاثیر ترکیب دو داروی متوکلوپرامید و دگزامتازون در کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل معنی دار بوده است (P<0.05). بررسی ۲۴ ساعته تهوع و استفراغ نیز نتایج مشابهی داشته است.نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه حاضر استفاده ترکیبی از ۱۰ میلی گرم متوکلوپرامید به علاوه ۸ میلی گرم دگزامتازون قبل از القای بیهوشی بصورت چشمگیری میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل را کاهش داده و برای گروههای در معرض خطر این عارضه سودمند می باشد.

کلید واژه: تهوع و استفراغ بعد از عمل، متوکلوپرامید، دگزامتازون، جراحی کاتاراکت