بررسی شدت آسیب های سلولی ناشی از تشعشع در بیماران مبتلا به سرطان دیفرانسیه تیروئید درمان شده با ید رادیواکتیو

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی شدت آسیب های سلولی ناشی از تشعشع در بیماران مبتلا به سرطان دیفرانسیه تیروئید درمان شده با ید رادیواکتیو دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی شدت آسیب های سلولی ناشی از تشعشع در بیماران مبتلا به سرطان دیفرانسیه تیروئید درمان شده با ید رادیواکتیو  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی شدت آسیب های سلولی ناشی از تشعشع در بیماران مبتلا به سرطان دیفرانسیه تیروئید درمان شده با ید رادیواکتیو،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی شدت آسیب های سلولی ناشی از تشعشع در بیماران مبتلا به سرطان دیفرانسیه تیروئید درمان شده با ید رادیواکتیو :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران

تعداد صفحات :۸

مقدمه: با توجه به اینکه نارسایی هایی کروموزومی لنفوسیت ها به دنبال تشعشع می تواند خود را به صورت افزایش تعداد سلول های حاوی micro nuclei نمایان کند، در این مطالعه از روش ایمونولوژی MNA (micro nuclei assay) برای ارزیابی صدمه های سیتوتوکسیک تشعشع به سلول های لنفوسیت خون محیطی استفاده شده است. ید رادیواکتیو کاربرد های فراوانی اعم از تشخیص و درمان در پزشکی هسته ای دارد و از طرفی میزان اشعه تابیده شده و اثرهای بیولوژیک آن بسیار بالاتر از تابنده های گاما است. با توجه به تاثیر عوامل مختلفی همانند نوع تشعشع، دوز و نژاد در حساسیت به تشعشع و با توجه به اینکه تاکنون مطالعه مشابهی در کشور ایران خارج از محیط آزمایشگاه و بالینی برای ارزیابی صدمه های سیتوتوکسیک تشعشع در بیماران مورد تجویز داروهای رادیواکتیو انجام نشده است بررسی مربوطه انجام شد. مواد و روش ها: تعداد ۲۲ بیمار مبتلا به کانسر دیفرانسیه تیروئید که تحت درمان با ۱۰۰ و یا ۱۵۰ میلی کوری ید ۱۳۱ رادیو اکتیو بودند، ارزیابی شدند. در این روش لنفوسیت های خون محیطی بعد از کشت توسط روش های ایمونولوِِژیک جدا سازی شدند و با مقایسه تعداد مایکرونوکلئی های لنفوسیت های خون محیطی قبل و یک هفته بعد از درمان با ید رادیواکتیو آسیب های کروموزومی به طور غیرمستقیم ارزیابی شدند. یافته ها: متوسط تعداد مایکرونوکلئی ها در ۱۰۰ لنفوسیت دو هسته ای در کل افراد مورد مطالعه قبل از درمان با ید رادیواکتیو ۶.۳±۲.۲ عدد و یک هفته بعد از درمان ۹.۶±۳.۱ بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار است (p<0.05). نتیجه گیری: دوز های بالای ید ۱۳۱ رادیواکتیو که برای درمان بعد از جراحی بدخیمی های تیروئیدی به کار می رود می تواند منجر به ایجاد شکستگی های کروموزومی می شود و میزان سلول های لنفوسیت حاوی مایکرونوکلئی را به عنوان یک مارکر غیرمستقیم نارسایی های کروموزومی افزایش می دهد که می توانند زمینه ای برای ایجاد ترانسلوکاسیون های بعدی باشند. متوسط افزایش در تعداد لنفوسیت های حاوی میکرونوکلئی بعد از درمان به نسبت قبل در مطالعه ما به نسبت چند مطالعه معدود و مشابه دیگر متفاوت بود که می تواند بیانگر تاثیر عوامل مداخله گر دیگری اعم از نژاد در میزان حساسیت به تشعشع در افراد مختلف باشد.

کلید واژه: میکرونوکلئی، کانسر تیروئید، ید درمانی، لنفوسیت، تشعشع ، نارسایی کروموزومی، آسیب سلولی