بررسی بروز مارکر سلولی nm23 در نئوپلاسم های خوش خیم و بدخیم تیروئید به روش ایمونوهیستوشیمی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی بروز مارکر سلولی nm23 در نئوپلاسم های خوش خیم و بدخیم تیروئید به روش ایمونوهیستوشیمی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی بروز مارکر سلولی nm23 در نئوپلاسم های خوش خیم و بدخیم تیروئید به روش ایمونوهیستوشیمی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی بروز مارکر سلولی nm23 در نئوپلاسم های خوش خیم و بدخیم تیروئید به روش ایمونوهیستوشیمی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی بروز مارکر سلولی nm23 در نئوپلاسم های خوش خیم و بدخیم تیروئید به روش ایمونوهیستوشیمی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران

تعداد صفحات :۸

مقدمه: عوامل پیش آگهی دهنده متعددی در سرطان های تیروئید نقش دارند که از جمله مهم ترین آن ها مرحله بالینی تومور و وجود یا عدم وجود متاستاز دوردست است. nm23 یک ژن سرکوبگر متاستاز است و نقش آن در بسیاری از سرطان ها شناخته شده است. هدف این مطالعه بررسی بروز مارکر سلولی nm23 به روش ایمونوهیستوشیمی در تومورهای خوش خیم و بدخیم تیروئید و ارتباط آن با اندازه تومور، تهاجم عروقی و کپسولی و درگیری گره لنفاوی است. مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی، ۲۰۰ نمونه از بلوک های پارافینی نئوپلاسم های تیروئید مشتمل بر ۳۸ تومور خوش خیم و ۱۶۲ مورد تومور بدخیم (۱۳۱ مورد کارسینوم پاپیلری، ۱۲ مورد کارسینوم فولیکولر، ۱۷ مورد کارسینوم مدولری و ۲ مورد کارسینوم آناپلاستیک) از نظر بروز مارکر nm23 با ایمونوهیستوشیمی به روش آویدین- بیوتین پراکسیداز بررسی شدند. بیش از ۱۰% رنگ آمیزی سیتوپلاسمی در سلول های توموری به عنوان مورد مثبت تلقی شد. ارتباط بین بروز nm23 و اندازه تومور، تهاجم عروقی یا کپسولی و درگیری غدد لنفاوی با استفاده از آزمون آماری مجذور خی مورد بررسی قرار گرفت و سطح معنی دار آزمون ها p=0.05 در نظر گرفته شد. یافته ها: در آدنوم فولیکولر ۴۰% موارد و در هرتل سل آدنوم ۸۷.۵% موارد nm23 مثبت بودند که تنها در آدنوم فولیکولر با افزایش اندازه تومور تعداد موارد مثبت nm23 افزایش یافت (P=0.04). فراوانی موارد مثبت nm23 در کارسینوم پاپیلری ۶۷.۲%، در کارسینوم فولیکولر ۶۶.۷% و در کارسینوم مدولری ۶۴.۷% بود که ارتباط معنی داری بین مثبت بودن nm23 و اندازه تومور، تهاجم عروقی، درگیری غده لنفاوی و تهاجم کپسول در هیچ کدام از تومورهای بدخیم به دست نیامد. در کارسینوم پاپیلری و مدولری ارزش اخباری منفی nm23 برای درگیری غدد لنفاوی بیش از ۸۰% و در کارسینوم فولیکولر حساسیت و ارزش اخباری منفی nm23 برای تهاجم عروقی حدود ۹۰% بود. نتیجه گیری: عدم ارتباط معنی دار بین nm23 با عواملی که دال بر تهاجم (و احتمالا متاستاز) تومور است، نشان می دهد nm23 علی رغم نقش شناخته شده سرکوب متاستاز در بسیاری از تومورها، احتمالا نقش متفاوتی در سرطان های تیروئید دارد که برای یافتن این نقش به مطالعه های بیشتری نیاز است.

کلید واژه: nm23، تیروئید، نئوپلاسم، ایمونوهیستوشیمی