الگوی سایتوکاینی در ماکروفاژهای رت های دریافت کننده سولفور موستارد (گاز خردل)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 الگوی سایتوکاینی در ماکروفاژهای رت های دریافت کننده سولفور موستارد (گاز خردل) دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد الگوی سایتوکاینی در ماکروفاژهای رت های دریافت کننده سولفور موستارد (گاز خردل)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی الگوی سایتوکاینی در ماکروفاژهای رت های دریافت کننده سولفور موستارد (گاز خردل)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن الگوی سایتوکاینی در ماکروفاژهای رت های دریافت کننده سولفور موستارد (گاز خردل) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله طب نظامی

تعداد صفحات :۱۳

مقدمه: سایتو کاینها نقش مهمی در فرایند التهاب مزمن و حاد از جمله التهاب ناشی از گاز خردل دارند. مواد و روش ها: در این مطالعه پاسخ ماکروفاژهای بدست آمده از رتهای دریافت کننده سولفور موستارد از لحاظ سایتو کاینهای: اینترلوکین -۱ بتا (IL-1b)، اینترلوکین(IL-6) 6-، اینترلوکین(IL-12) 12-، فاکتور نکروز کننده تومور (TNF-a) و فاکتور تغییر دهنده رشد (TGF-b) بررسی شد. ۱۲ سر رت ار طریق استنشاقی در معرض یک دوز سولفور موستارد قرار گرفت و با گروه کنترل مقایسه شدند. در فواصل ۲ و ۴ و ۶ ماه پس از آلودگی با گاز خردل رتها از طریق بیهوشی کشته و ماکروفازهای صفاقی و ریوی آنها بدست آمد. ماکروفاژهای بدست آمده پس از سه بار شستن، شمارش و به تعداد یک میلیون سلول در چاهک در میکروپلیتهای ۲۴ خانه بمدت ۲۴ ساعت در ۳۷ درجه سانتی گراد و CO2 %5 کشت داده شدند. پس از مدت مذکور مایع رویی را برداشته و بروش الایزا سایتوکاینها اندازه گیری شدند. نتایج: نتایج پس از ۲ ماه بجز P<0.01) IL-6) در مقایسه با گروه کنترل معنی دار نبود. پس از ۴ ماه اختلاف معنی داری در سایتو کاینهای TGF-b, IL-6, IL-12, IL-1b در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (P<0.001). بیشترین افزایش در مقدار IL-6 مشاهده شد (%۵۴.۶) برای ماکروفاژهای صفاقی و %۶۴.۲۹ برای ماکروفاژهای ریوی (P<0.001). نتایج حاصل پس از ۶ ماه اختلاف معنی داری را در ترشح تمام سایتو کاین های صفاقی و ریوی (P<0.001) نشان داد (P<0.05 برای TNF-a). بیشترین افزایش در مورد IL-6 بدست آمد که برای نوع صفاقی این افزایش برابر با %۸۴.۳ و برای نوع ریوی %۶۹.۸۳ بود (P<0.001). بحث، در مجموع مقادیر سایتو کاینی در گروه دریافت کننده سولفور موستارد متفاوت از گروه کنترل می باشد. نتیجه گیری: بنابر این می توان نتیجه گرفت که بخشی از اثرات طولانی مدت گاز خردل می تواند ناشی از تغییر در مقدار ترشح سایتو کاین ها باشد.

کلید واژه: سولفور موستارد، ماکروفاژ،