فن آوری زیستی در تولید مثل دام

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فن آوری زیستی در تولید مثل دام دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فن آوری زیستی در تولید مثل دام  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فن آوری زیستی در تولید مثل دام،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فن آوری زیستی در تولید مثل دام :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم کشاورزی

تعداد صفحات :۱۶

هر گونه دخالت در روند طبیعی تولیدمثل و هدایت آن به سوی اهداف مشخص را می توان فن آوری زیستی در تولیدمثل تعریف نمود. فن آوری زیستی در تولیدمثل با انتقال اسپرم به دام ماده بدون دخالت دام نر آغاز گردید. فن آوری هایی همچون تلقیح مصنوعی، جداسازی اسپرم های Y X و، باروری در آزمایشگاه، انتقال ژن، کپی سازی (کلونینگ)، اختلاط چند جنین (کیمرا)، انجماد جنین، تقسیم جنین، تشخیص جنسیت رویان و انتقال جنین نمونه های بارز این فن آوری هستند. تلقیح مصنوعی اولین بار در سال ۱۷۸۰ بر روی سگ تجربه گردید. انتقال جنین عبارت است از بیرون آوردن جنین در مراحل ابتدایی رشد، (مورولا) از رحم دام تولید کننده و قرار دادن آن در رحم دام گیرنده برای ادامه رشد و تولد سالم. این عمل برای اولین در سال ۱۸۹۱ بر روی خرگوش انجام گرفت. باروری آزمایشگاهی، به تلقیح تخمک با اسپرماتوزویید، در خارج از بدن اطلاق می شود. بارور نمودن تخمک در آزمایشگاه اولین بار بر روی تخمک خرگوش در سال ۱۹۵۹ و در انسان در سال های دهه ۱۹۷۸ صورت گرفته است. انتقال ژن بر اساس انتقال DNA مورد نظر، به مجموعه کروموزوم های نر در مرحله پرونوکلئوس تخم لقاح یافته استوار است. تابحال انتقال ژن در گاو، گوسفند، بز و خوک با موفقیت انجام گرفته است. کپی سازی یا کلونینگ به معنی تولید حیواناتی است که از نظر ژنتیکی با هم شبیه بوده و از والدین مشترک بوجود آمده باشند. کلونینگ را می توان با جدا کردن یک بلاستومر از جنین و انتقال آن به تخمک در مرحله پرونوکلئوس که هسته نر آن خارج شده است، ایجاد نمود. این عمل در دامپروری به تولید دام های خوب و مشابه کمک می نماید. اختلاط چند جنین (کیمرا)، در زیست شناسی کیمرا موجودی است که بیشتر از یک جمعیت سلولی مشخص دارد و این جمعیت سلولی از جنین های حیوانات متفاوتی منشا گرفته است. مشهورترین کیمرای تولید شده در دامپروری اختلاط جنین های بز و گوسفند است که (بز فند Geep) نامیده می شود. انجماد سلول، راهی است برای رساندن حیات به مرز سکون جهت حفظ طولانی مدت توان زیست و ذوب، فعال نمودن مجدد آن است. در محدوده تولید مثل انجماد اسپرم از سال ۱۳۳۹ و انجماد جنین از سال ۱۳۵۰ جهت حفظ طولانی مدت حیات، امکان پذیر شده است. عمل انجماد جنین ابزاری بسیار کاآرا و ارزنده، هم برای اصلاح نژاد و هم به منظور نگهداری گونه هایی که در خطر نابودی قرار دارند بشمار آید. سلول منجمد شده می تواند برای مدت های طولانی در ازت مایع نگهداری شود. تمام فعالیت های حیاتی موجود زنده در این دما متوقف ولی توان حیات آن حفظ می گردد. انجماد سلول و یا مجموعه ای از سلول ها توسط تبدیل آب خالص آن به بلورهای یخ صورت می گیرد که حالت پایدار بیولوژیکی آب است. برای جلوگیری از شوک سرما به هنگام انجماد از مواد شیمیایی که به سرما محافظ معروف هستند استفاده می شود. انجماد جنین به سه روش صورت می گیرد. انجماد و ذوب کنترل شده، انجماد و ذوب سریع و روش ویتریفیکاسیون. برای تعیین جنسیت جنین روش های متفاوتی مانند بررسی سرعت رشد جنین، سنجش آنزیم های مربوط به کروموزوم X، تعیین پادتن اختصاصی جنسیت و استفاده از کاوشگرهای DNA ویژه کروموزوم Y امتحان شده است. جدا کردن اسپرم های حاوی کروموزوم Y و X جهت ایجاد نوزاد نر و یا ماده از زمانی که ژن و کروموزوم مطرح شده، مورد نظر بوده است. روش های متفاوتی از قبیل سدیمنتاسیون، تفاوت در مقدار بار الکتریکی و فلورسانس مورد استفاده قرار گرفته است.

کلید واژه: فن آوری زیستی، تولید مثل دام، انتقال جنین، باروری آزمایشگاهی، انتقال ژن، تقسیم جنین، کپی سازی، اختلاط چند جنین، انجماد جنین، تشخیص جنسیت جنین، جداسازی اسپرم X و Y