فراوانی اشریشیاکلی تولید کننده شیگاتوکسین در بیماران با کولیت هموراژیک مراجعه کننده به بیمارستان های تهران (سال ۱۳۸۳)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فراوانی اشریشیاکلی تولید کننده شیگاتوکسین در بیماران با کولیت هموراژیک مراجعه کننده به بیمارستان های تهران (سال ۱۳۸۳) دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فراوانی اشریشیاکلی تولید کننده شیگاتوکسین در بیماران با کولیت هموراژیک مراجعه کننده به بیمارستان های تهران (سال ۱۳۸۳)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فراوانی اشریشیاکلی تولید کننده شیگاتوکسین در بیماران با کولیت هموراژیک مراجعه کننده به بیمارستان های تهران (سال ۱۳۸۳)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فراوانی اشریشیاکلی تولید کننده شیگاتوکسین در بیماران با کولیت هموراژیک مراجعه کننده به بیمارستان های تهران (سال ۱۳۸۳) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی گرگان

تعداد صفحات :۹

زمینه و هدف: اشریشیاکلی های تولیدکننده شیگاتوکسین (STEC) به سروتایپ های مختلف O تعلق داشته و یکی از عوامل اتیولوژیک اسهال می باشند. سویه های STEC نه تنها به عنوان عامل انتریت همراه با سالمونلاهای غیرتیفوئیدی و کمپیلوباکتر مطرح می باشند، بلکه عامل ایجاد دو عارضه مهم سندرم اورمی همولیتیک و کولیت هموراژیک نیز هستند. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی اشریشیاکلی تولیدکننده شیگاتوکسین در بیماران با کولیت هموراژیک مراجعه کننده به بیمارستان های تهران بود.روش بررسی: در این پژوهش فراوانی اشریشیاکلی های تولیدکننده شیگاتوکسین (STEC) در افراد با کولیت هموراژیک در دو جمعیت انسانی شامل افراد مبتلا به کولیت هموراژیک (گروه بیماران ۷۰ نمونه) و افراد دارای اسهال (گروه کنترل ۷۰ نمونه) در ۶ ماه اول سال ۱۳۸۳ مورد بررسی قرار گرفت. برای جستجوی ژن stx و یافتن سویه های STEC از روش PCR و برای شناسایی سروگروپ های STEC از روش آگلوتیناسیون روی لام با استفاده از آنتی سرم های اختصاصی استفاده گردید. سپس با تکثیر ژن flic و برش محصول PCR با آنزیم Hha و مقایسه با بانک اطلاعاتی ژن flic سروتیپ های سویه ها مشخص گردید.یافته ها: ۲ نمونه (۲.۹ درصد) از جمعیت بیماران مبتلا به کولیت هموراژیک و ۱۲ نمونه (۱۷.۱ درصد) از جمعیت افراد اسهالی دارای STEC بودند. این یافته ها حاکی از آن است که بین جداسازی STEC و کولیت هموراژیک ارتباط معنی داری وجود نداشت. ولی بین اسهال و جداسازی STEC رابطه معنی داری وجود داشت (P<0.05). سروتیپ هایی که دراین مطالعه جدا شدند عبارتند از: O142:H48 در گروه بیماران و O111:H23,O26:H4,O126:H6,O126:H47 در گروه کنترل که در هیچ گزارشی از آنها به عنوان عامل کولیت هموراژیک یاد نشده است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، رابطه مشخصی میان STEC و کولیت هموراژیک در جمعیت مورد مطالعه این تحقیق مشاهده نشد. عدم وجود ارتباط بین جداسازی STEC و کولیت هموراژیک می تواند ناشی از عدم وجود سروتیپ های شایع در این عارضه مانند سروتیپ O157:H7 در ایران باشد.

کلید واژه: STEC، کولیت هموراژیک، PCR، سروتایپینگ، O157:H7