بررسی تاثیر دو روش آموزش متداول و یادگیری بر اساس حل مساله بر میزان مهارت دارو دادن در دانشجویان پرستاری کودکان دانشکده پرستاری مامایی کردستان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی تاثیر دو روش آموزش متداول و یادگیری بر اساس حل مساله بر میزان مهارت دارو دادن در دانشجویان پرستاری کودکان دانشکده پرستاری مامایی کردستان دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی تاثیر دو روش آموزش متداول و یادگیری بر اساس حل مساله بر میزان مهارت دارو دادن در دانشجویان پرستاری کودکان دانشکده پرستاری مامایی کردستان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی تاثیر دو روش آموزش متداول و یادگیری بر اساس حل مساله بر میزان مهارت دارو دادن در دانشجویان پرستاری کودکان دانشکده پرستاری مامایی کردستان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی تاثیر دو روش آموزش متداول و یادگیری بر اساس حل مساله بر میزان مهارت دارو دادن در دانشجویان پرستاری کودکان دانشکده پرستاری مامایی کردستان :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان

تعداد صفحات :۱۲

زمینه و هدف: آموزش بر پایه حل مساله (PBL) به عنوان یک شیوه آموزش، جایگاه ویژه ای در سطوح بالای آموزشی یافته است. در این روش، دانشجویان با دنیای واقعی تجارب بالینی آشنا می شوند و مهارت های حرفه ای آنان ارتقا می یابد. مهارت دارو دادن از نظر ایمنی سلامت بیمار دارای اهمیت خاصی است. شناسایی بهترین روش آموزش مهارت دارو دادن به دانشجویان پرستاری می تواند مشکلات موجود آموزشی را برطرف سازد. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر دو روش آموزش سنتی و بر پایه حل مساله بر مهارت های دارو دادن دانشجویان به نوزادان انجام شد.روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش شبه تجربی از نوع مداخله ای بود و نمونه های آن را ۲۹ نفر از دانشجویان پرستاری که کارآموزی بخش نوزادان را می گذراندند، تشکیل دادند که در دو گروه مداخله (۱۴ نفر) و مقایسه (۱۵ نفر) قرار داشتند. مهارت دادن دارو به نوزادان به دو روش متداول (با استفاده از سخنرانی و ماژیک و تخته) و بر اساس حل مساله (با استفاده از سناریو) آموزش داده شد. ابزار گردآوری داده ها شامل دو چک لیست مربوط به مهارت های ذهنی (آگاهی) و مهارت های روان حرکتی (رفتار)، دو پرسشنامه در ارتباط با نگرش دانشجو در مورد خود ارزیابی و ارتقای خود در برنامه آموزشی و نیز رضایتمندی دانشجویان از روش آموزشی بود. ابزارهای جمع آوری اطلاعات در دو مرحله یعنی روز دوم کارآموزی (مرحله اول= قبل از آموزش) و بعد از پایان کارآموزی (مرحله دوم= بعد از آموزش) تکمیل گردید (چک لیست روان حرکتی در طول دوره کارآموزی توسط مربی تکمیل شد). یافته ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون ویلکاکسون) در نرم افزار SPSS مورد پردازش قرار گرفت.یافته ها: یافته ها نشان داد که بین میانگین نمره مهارت های ذهنی دانشجویان در روش سنتی قبل و بعد از آموزش و بین میانگین نمره مهارت های روان حرکتی قبل و بعد از آموزش تفاوت معنی دار موجود بود ولی در گروه آموزش دیده به روش حل مساله (مداخله) فقط بین میانگین نمره مهارت های روان حرکتی قبل و بعد از آموزش اختلاف معنی دار وجود داشت. همچنین بین میانگین نمره مهارت های ذهنی در مرحله قبل از آموزش در دو گروه مقایسه و مداخله اختلاف معنی دار موجود بود و نیز بین میانگین نمره مهارت های روان حرکتی در مرحله بعد از آموزش در دو روش، تفاوت معنی دار وجود داشت. رضایت از یادگیری در هر دو گروه در مرحله بعد از آموزش ارتقا یافت و با p=0.002 اختلاف معنی دار بین نمره میانگین های رضایتمندی قبل و بعد از آموزش به روش PBL مشاهده شد. تفاوت معنی دار در مرحله بعد از آموزش بین نمره میانگین های نگرش دانشجویان نسبت به آموزش به دو روش فوق وجود داشت ‌(p=0.000).نتیجه گیری: مطالعه حاضر حاکی از موفق بودن دوره آموزشی بر اساس حل مساله در مقابل شیوه رایج و سنتی (سخنرانی) بود و پیشنهاد می شود با مطالعات بیشتر و عمیق تر امکان بکارگیری آموزش بر اساس حل مساله به جای روش آموزشی مرسوم بررسی شود.

کلید واژه: مهارت دارو دادن،‌ آموزش بر اساس حل مساله، آموزش بر اساس سخنرانی، دانشجویان پرستاری