دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور بررسی امکان تولید نانوالیاف از سدیم آلژینات به روش الکتروریسی و اثر کمک حلال های مختلف بر افزایش قابلیت الکتروریسی آن
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
بررسی امکان تولید نانوالیاف از سدیم آلژینات به روش الکتروریسی و اثر کمک حلال های مختلف بر افزایش قابلیت الکتروریسی آن دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد بررسی امکان تولید نانوالیاف از سدیم آلژینات به روش الکتروریسی و اثر کمک حلال های مختلف بر افزایش قابلیت الکتروریسی آن کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی امکان تولید نانوالیاف از سدیم آلژینات به روش الکتروریسی و اثر کمک حلال های مختلف بر افزایش قابلیت الکتروریسی آن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن بررسی امکان تولید نانوالیاف از سدیم آلژینات به روش الکتروریسی و اثر کمک حلال های مختلف بر افزایش قابلیت الکتروریسی آن :
نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم و تکنولوژی پلیمر (فارسی)
تعداد صفحات :۱۴
در سال های اخیر، الکتروریسی به عنوان فنی ساده و موثر برای تولید الیاف پلیمری بسیار ظریف و ممتد با قطری در حدود چند صد نانومتر مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله، با توجه به مزایا و خواص زیستی مطلوب زیست پلیمر طبیعی آلژینات و مزیت های مضاعف نانولیف تولید شده از آن، امکان الکتروریسی این زیست پلیمر بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که نه تنها محلول سدیم آلژینات در آب، از راه فن الکتروریسی قابل ریسیدن نیست، بلکه اضافه کردن افزودنی های مناسب نظیر مواد فعال سطحی و حلال های آلی به محلول سدیم آلژینات نیز اثر قابل توجهی بر افزایش قابلیت الکتروریسی محلول پلیمری ندارد. استفاده از نمک چهارتایی آمونیوم آلژینات یا آلژینیک اسید به جای سدیم آلژینات نیز در افزایش انحلال پذیری پلیمر در حلال های آلی و بهبود قابلیت الکتروریسی آن موثر نبود، اما، با افزودن غلظت های مختلف پلیمر مصنوعی پلی اتیلن اکسید (PEO) به محلول آبی سدیم آلژینات، الکتروریسی مخلوط پلیمری به طور موفقیت آمیز انجام شد. با کمک تصاویر میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترون پویشی (SEM) ساختار و توزیع قطری الیاف الکتروریسی شده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج طیف سنجی زیر قرمز، موید برهم کنش ضعیف بین پلیمری (نظیر پیوند هیدروژنی) مابین گروه های هیدروکسیل سدیم آلژینات و اکسیژن اتری در زنجیر پلیمری PEO بود. نتایج گرانروی سنجی محلول های پلیمری نیز حاکی از آن است که قابلیت الکتروریسی و شکل شناسی نانوالیاف، به شدت به گرانروی محلول و در نتیجه به نسبت سدیم آلژینات به PEO وابسته است.
کلید واژه: سدیم آلژینات، الکتروریسی، نانوالیاف، پلی اتیلن اکسید، مخلوط پلیمر
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
