بررسی فراوانی ماکروپرولاکتینمی و مقایسه علایم بالینی و رادیولوژیک آن با هیپروپرولاکتینمی واقعی در خانم های نابارور

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی فراوانی ماکروپرولاکتینمی و مقایسه علایم بالینی و رادیولوژیک آن با هیپروپرولاکتینمی واقعی در خانم های نابارور دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی فراوانی ماکروپرولاکتینمی و مقایسه علایم بالینی و رادیولوژیک آن با هیپروپرولاکتینمی واقعی در خانم های نابارور  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی فراوانی ماکروپرولاکتینمی و مقایسه علایم بالینی و رادیولوژیک آن با هیپروپرولاکتینمی واقعی در خانم های نابارور،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی فراوانی ماکروپرولاکتینمی و مقایسه علایم بالینی و رادیولوژیک آن با هیپروپرولاکتینمی واقعی در خانم های نابارور :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : باروری و ناباروری (JOURNAL OF REPRODUCTION AND INFERTILITY)

تعداد صفحات :۹

زمینه و هدف: پرولاکتین در سه وزن مولکولی متفاوت کوچک، بزرگ و خیلی بزرگ یا ماکروپرولاکتین در سرم وجود دارد. وجود ماکروپرولاکتین که معمولا کمپلکس پرولاکتین و IgG است ممکن است عامل هیپرپرولاکتینمی در تعداد زیادی از بیماران باشد. اگرچه فعالیت بیولوژیک ماکروپرولاکتین کم است؛ ولی در روش های مرسوم ایمونواسی به همراه پرولاکتین آزاد باعث نشان دادن سطح بالای پرولاکتین شده و می تواند منجر به اقدامات تشخیصی و درمانی گران و غیر موثر گردد. روش کلاسیک تشخیص ماکروپرولاکتینمی، کروماتوگرافی فیلتراسیون ژلی است که به صورت معمول در تمام آزمایشگاهها قابل انجام نیست. به تازگی از روش رسوب ماکروپرولاکتین با پلی اتیلن گلیکول برای تشخیص سریع، دقیق و ارزان ماکروپرولاکتینمی استفاده می شود. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ماکروپرولاکتینمی در بیماران نابارور دچار هیپرپرولاکتینمی با روش رسوب با پلی اتیلن گلیکول و مقایسه علایم کلینیکی و رادیولوژیک آنها با بیماران مبتلا به هیپرپرولاکتینمی واقعی بود.روش بررسی: در این مطالعه ۱۷ بیمار نابارور دارای هیپرپرولاکتینمی (پرولاکتین بیشتر از ۳۵µg/L) از نظر وجود ماکروپرولاکتین با روش رسوب با پلی اتیلن گلیکول تحت بررسی قرار گرفتند. پرولاکتین قبل و بعد از رسوب با پلی اتیلن گلیکول اندازه گیری شد و در صورت رسوب بیشتر از ۶۰% پرولاکتین سرم در مجاورت با پلی اتیلن گلیکول، بیمار مبتلا به ماکروپرولاکتینمی در نظر گرفته شد. نتایج در دو گروه با آزمون فیشر و با استفاده از نرم افزار SPSS بررسی و ۰۵/ p<0 از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد.نتایج: در این بررسی در ۶ بیمار (۳۵%) وجود ماکروپرولاکتین با روش فوق اثبات گردید. از مجموع بیماران مبتلا به هیپرپرولاکتینمی واقعی (۱۱ بیمار) در ۸/۸۱% گالاکتوره و در ۹/۹۰% اولیگومنوره وجود داشت؛ در صورتی که در بیماران دچار ماکروپرولاکتینمی در ۳/۳۳% گالاکتوره و در ۶/۱۶% اولیگومنوره وجود داشت. همچنین در بررسی های رادیولوژی در ۱۰۰% بیماران ماکروپرولاکتینمی هیپوفیز طبیعی ملاحظه گردید. در صورتی که در ۵/۴۵% بیماران مبتلا به هیپرپرولاکتینمی واقعی در تصویر، هیپوفیز طبیعی بود.نتیجه گیری: در بیماران ناباروری که در بررسی های هورمونی هیپرپرولاکتینمی دارند قبل از بررسی های تشخیصی و درمانی بیشتر بررسی از نظر ماکروپرولاکتینمی با روش رسوب با پلی اتیلن گلیکول توصیه می شود.

کلید واژه: پرولاکتین، ماکروپرولاکتین، هیپرپرولاکتینمی، ماکروپرولاکتینمی، پلی اتیلن گلیکول، ناباروری، گالاکتوره، اولیگومنوره