پاسخ های همودینامیک در لوله گذاری تراشه از راه دهان با گلایدسکوپ در کودکان کمتر از یکسال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 پاسخ های همودینامیک در لوله گذاری تراشه از راه دهان با گلایدسکوپ در کودکان کمتر از یکسال دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد پاسخ های همودینامیک در لوله گذاری تراشه از راه دهان با گلایدسکوپ در کودکان کمتر از یکسال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی پاسخ های همودینامیک در لوله گذاری تراشه از راه دهان با گلایدسکوپ در کودکان کمتر از یکسال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاسخ های همودینامیک در لوله گذاری تراشه از راه دهان با گلایدسکوپ در کودکان کمتر از یکسال :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهنده

تعداد صفحات :۸

سابقه و هدف: تفاوت آناتومی راه هوایی در کودکان زیر یک سال باعث می شود که از نظر تکنیکی نسبت به بالغین و جوانان راه هوایی مشکل ترین داشته باشند. لوله گذاری داخل تراشه با دید مستقیم و با استفاده از لارنگوسکوپ معمولا با افزایش فشارخون شریانی و تعداد ضربان قلب همراه است که گاهی ممکن است عوارض نامطلوبی داشته باشد. در مطالعات مختلف زمان لارنگوسکوپ و لوله گذاری با گلایدسکوپ طولانی تر از لارنگوسکوپی رایج با تیغه مکینتاش بوده است که این تحریک طولانی تر ممکن است پاسخ های همودینامیک شدید تری ایجان کند.مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی ۶۴ کودک کمتر از یک سال که کاندیدای بیهوشی عمومی و لوله گذاری تراشه جهت جراحی غیر اورژانس بودند وارد مطالعه شدند که بعد از القای بیهوشی به صورت تصادفی در دو گروه لارنگوسکوپی با گلایدسکوپ و لارنگوسکوپ با تیغه مکینتاش قرار گرفتند. فشارخون سیستولی، فشارخون دیاستولی، ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی قبل از القای بیهوشی، بعد از القای بیهوشی و قبل از لارنگوسکوپی و یک و پنج دقیقه بعد از لوله گذاری و ثابت کردن تراشه و نیز زمان لارنگوسکوپی و لوله گذاری ثبت شد.یافته ها: تفاوت معنی داری در مقادیر همودینامیک بیماران و درصد اشباع اکسیژن خونی شریانی آنها در زمان های مختلف در یک گروه و نیز بین گروهها برای زمانهای متناظره مشاهده نشد. میانگین زمان لارنگوسکوپی و لوله گذاری در گروه گلایدسکوپ، ۷.۹۵ ±۲۰.۸۷ثانیه (انحراف معیار ± میانگین)، و در گروه مکینتاش ۴.۱۰±۱۵.۴۱ثانیه بود (P<0.01).نتیجه گیری: با توجه به مشابه بودن پاسخ های همودینامیک در دو گروه مورد مطالعه با وجود بیشتر بودن زمان لوله گذاری در گروه گلایدوسکوپ به نظر می رسد که این زمان طولانی تر و در نتیجه تحریک بیشتر، تاثیری بر وضعیت همودینامیک بیمار و درصد اشباع اکسیژن خونی شریانی نخواهد گذاشت.

کلید واژه: گلایدسکوپ، لارنگوسکوپی، فشارخون، ضربان قلب