بررسی میزان همسازی شاخص تکاملی مهره های گردن در رادیوگرافی سفالومتری با پرتونگاری دست و مچ

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی میزان همسازی شاخص تکاملی مهره های گردن در رادیوگرافی سفالومتری با پرتونگاری دست و مچ دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی میزان همسازی شاخص تکاملی مهره های گردن در رادیوگرافی سفالومتری با پرتونگاری دست و مچ  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی میزان همسازی شاخص تکاملی مهره های گردن در رادیوگرافی سفالومتری با پرتونگاری دست و مچ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی میزان همسازی شاخص تکاملی مهره های گردن در رادیوگرافی سفالومتری با پرتونگاری دست و مچ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز – Journal Of Dentistry

تعداد صفحات :۱۶

بیان مساله: بررسی رشد استخوانی، که برای انجام درمان های ارتودنسی و جراحی وابسته به رشد الزامی است، معمولا با ارزیابی شاخص های تکامل استخوانی در پرتونگاری دست و مچ انجام می شود. برای جلوگیری از تابش پرتو اضافی به بیمار، به تازگی استفاده از مراحل رشدی مهره های گردن، که در پرتونگاری سفالومتری جانبی دیده می شود، به عنوان یک راه حل پیشنهاد شده است. هدف: هدف از انجام پژوهش کنونی، بررسی میزان همسازی میان مراحل تکامل استخوان های دست و مچ و مراحل رشد مهره های گردنی است. مواد و روش: این بررسی مقطعی بر روی ۵۸ دختر و ۶۱ پسر ، ۸ تا ۱۷ ساله، در ۱۰ گروه سنی انجام گرفته است. شمار ۱۱۹ پرتونگاری سفالومتری جانبی و دست و مچ از این افراد فراهم شده و واکاوی گردیدند. پرتونگاری های دست و مچ بر پایه نظام فیشمن (Fishman) و مراحل رشد مهره های گردنی در پرتونگاری های سفالومتری جانبی، بر پایه روش هاسل و فارمن (Hassel and Farman) تعیین و ارزیابی گردید. یافته ها: دختران در همه گروه های سنی، مراحل پیشرفته ای از تکامل استخوان های دست و مچ و رشد مهره های گردنی را نسبت به پسران نشان دادند. واکاوی آماری کاپا (Kappa)، میزان همسازی بالایی میان شاخص تکامل استخوانی استخوان های دست و مچ و رشد مهره های گردنی در کل نمونه p<0.001) و (۰.۸۴۶، گروه دختران p<0.0001) و (۰.۷۹۱ و پسران p<0.0001) و (۰.۸۹۲ نشان داد. میزان همخوانی زمانی میان دو روش ارزیابی، میزان همسازی بالا را در همه گروه های سنی، بجز گروه سنی هشت و ۱۷ سال نشان داد. میزان همسازی در گروه سنی هشت سال ضعیف و در گروه سنی ۱۷ سال، در اندازه متوسط بود. نتیجه گیری: بنابر یافته های این پژوهش، واکاوی رشد مهره های گردنی در ارزیابی مرحله تکاملی فرد، می تواند به راحتی به جای پرتونگاری دست و مچ مورد استفاده قرار گیرد.

کلید واژه: پرتونگاری دست و مچ، سن استخوانی، رشد مهره های گردن