تاثیر مدت زمان کشش متعاقب انقباض ایزومتریک بر اکستانسیون مفصل ران در زنان با کوتاهی عضله ایلیوپسوآس

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر مدت زمان کشش متعاقب انقباض ایزومتریک بر اکستانسیون مفصل ران در زنان با کوتاهی عضله ایلیوپسوآس دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر مدت زمان کشش متعاقب انقباض ایزومتریک بر اکستانسیون مفصل ران در زنان با کوتاهی عضله ایلیوپسوآس  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر مدت زمان کشش متعاقب انقباض ایزومتریک بر اکستانسیون مفصل ران در زنان با کوتاهی عضله ایلیوپسوآس،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر مدت زمان کشش متعاقب انقباض ایزومتریک بر اکستانسیون مفصل ران در زنان با کوتاهی عضله ایلیوپسوآس :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

تعداد صفحات :۱۰

زمینه و هدف: رابطه مستقیم بین کوتاهی عضله ایلیوپسوآس و ضعف متعاقب آن با کمردرد وجود دارد. علت احتمالی کوتاهی عضله، فعالیت ثابت آن در وضعیت قائم و قرارگیری آن در طول کوتاه در وضعیت نشسته و در نتیجه فقدان کشش بر روی این عضله می‌باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مدت زمان کشش در تکنیک انقباض ایزومتریک بر انعطاف‌پذیری عضله ایلیوپسوآس صورت گرفت.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی سی و هشت دانشجوی دختر با تشخیص کوتاهی عضله ایلیوپوآس با دامنه سنی ۲۶-۲۰ سال از بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زاهدان از طریق نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. افراد به صورت تصادفی در دو گروه کشش ۵ ثانیه و کشش ۱۵ ثانیه‌ قرار گرفتند. دامنه فلکسیون مفصل ران (درجه) در طی تست توماس و دامنه اکستانسیون اکتیو و پاسیو مفصل ران (درجه) با گونیامتر قبل و بعد از ۱۵ جلسه درمان اندازه‌گیری شدند. کشش متعاقب انقباض ایزومتریک عضله ایلیوپسوآس ۳ روز در هفته و هر روز ۲ دقیقه برای ۵ هفته، در هـــر دو گــروه انجام گردید. از آزمون های t مستقل و t زوجی برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: در گروه کشش ۵ ثانیه‌، دامنه اکستانسیون پاسیو ران از ۱۱.۷±۱.۴ درجه به ۱۴.۹±۰.۹۶ درجه و دامنه اکستانسیون اکتیو ران از ۱۰.۱±۱.۵۸ درجه به ۱۳.۷±۱.۰۳ درجه افزایش یافت (P<0.001). در گروه کشش ۱۵ ثانیه دامنه اکستانسیون پاسیو ران از ۱۱.۸±۲.۴ درجه به ۱۶.۳±۲.۴ درجه و دامنه اکستانسیون اکتیو ران از ۹.۷±۱.۷ درجه به ۱۴.۳±۲.۰۵ درجه افزایش یافت (P<0.001). دامنه فلکسیون ران طی تست توماس در گروه کشش ۵ ثانیه از ۱۴.۴±۱.۱۸ درجه به ۴.۳±۱.۴ درجه و در گروه کشش ۱۵ ثانیه از ۱۴.۲±۳.۳ درجه به ۴.۱±۱.۷ درجه کاهش یافت (P<0.001). اختلافی بین دو زمان کشش در افزایش انعطاف پذیری این عضله وجود نداشت.نتیجه گیری: افزایش فعالیت رفلکسی که در روش های کشش استاتیک و دینامیک طبق اصول نوروفیزیولوژیک پذیرفته شده است، مانع از افزایش انعطاف پذیری عضله ایلیوپسوآس نشده و همچنین مدت زمان اعمال کشش در هر دوره کشش مهم نبوده بلکه مجموع زمان کشش مهم است.

کلید واژه: ایلیوپسوآس، اکستانسیون، تست توماس، فلکسیون، کشش، مفصل ران