بررسی سیتوکین های Th1-Th2 در سطح سلولی در بیماران مبتلا به سپسیس و سپسیس شدید

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی سیتوکین های Th1-Th2 در سطح سلولی در بیماران مبتلا به سپسیس و سپسیس شدید دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی سیتوکین های Th1-Th2 در سطح سلولی در بیماران مبتلا به سپسیس و سپسیس شدید  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی سیتوکین های Th1-Th2 در سطح سلولی در بیماران مبتلا به سپسیس و سپسیس شدید،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی سیتوکین های Th1-Th2 در سطح سلولی در بیماران مبتلا به سپسیس و سپسیس شدید :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی

تعداد صفحات :۸

زمینه و هدف: سپسیس از علل عمده مرگ بیماران بوده و پیامد بیماری، بستگی به پاسخ Th1 و Th2 دارد به طوری که در پاسخ غالب Th2، شدت بیماری افزایش می یابد. هدف این مطالعه ارزیابی ارتباط بین سطوح سایتوکین ها و شدت بیماری می باشد.روش بررسی: یک مطالعه مقطعی جهت بررسی سطوح سلولی سایتوکین ها در بیماران دچار سپسیس و سپسیس شدید در به بیمارستان امام خمینی طی سال های ۱۳۸۳ و ۱۳۸۴ انجام شد. این مطالعه شامل ۳۷ بیمار (۲۴ مرد و ۱۳ زن( بود. بیست و شش بیمار دچار سپسیس و ۱۱ نفر دچار سپسیس شدید بودند. ۳۷ داوطلب سالم به عنوان کنترل بود. میانگین سنی بیماران ۵۷±۲۳.۳ )محدوده ۲۱ تا ۹۲ سال( بود. بعد از سانتریفوژ کردن نمونه خون کامل بیماران و گروه کنترل، مونوسیت و لوکوسیت را جدا و سپس کشت داده و مقدار IL-12IFN-g, IL-4 و IL-10 با و بدون تحریک سلولی، به روش الیزا اندازه گیری کردیم.یافته ها: ارتباط معنی داری در تولید IFN-g در بیماران سپسیسی با سپسیس شدید و حتی در آنها که فوت کردند با افراد زنده، پیدا نشد، اما سطوح IL-12 در بیماران دچار سپسیس شدید در مقایسه با بیماران دچار سپسیس، کاهش معنی دار داشت (p=0.048) و نیز در افراد فوت شده در مقایسه با زنده مانده ها (p=0.028). همچنین سطوح IL-10, IFN-g و IL-4 در بیماران در مقایسه با گروه کنترل، کاهش معنی دار داشت، اختلاف معنی داری در تولید IL-12 بین دو گروه ذکر شده وجود نداشت. از نظر جنس و سن )بالای ۵۵ و کمتر(، اختلاف معنی داری در تولید سایتوکین ها وجود نداشت.نتیجه گیری: نتایج ما نشان داد که سلول T کمک کننده غالب در بیماران دچار سپسیس شدید و بیماران فوت شده Th2 است و ارتباط معنی داری در تولید سایتوکین های Th1 و پیشرفت سپسیس وجود دارد و به احتمال قوی، سطوح IL-12 بطور مشخص در بیماران فوت شده و سپسیس شدید، کاهش می یابد.

کلید واژه: سپسیس، سپسیس شدید، سیتوکین، سلول T کمک کننده نوع و ۱ و ۲