تاثیر هاپلوتیپ های CTLA-4 در استعداد ابتلا به سندرم شوگرن اولیه و تعدادی از تظاهرات اکستراگلندولار آن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر هاپلوتیپ های CTLA-4 در استعداد ابتلا به سندرم شوگرن اولیه و تعدادی از تظاهرات اکستراگلندولار آن دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر هاپلوتیپ های CTLA-4 در استعداد ابتلا به سندرم شوگرن اولیه و تعدادی از تظاهرات اکستراگلندولار آن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر هاپلوتیپ های CTLA-4 در استعداد ابتلا به سندرم شوگرن اولیه و تعدادی از تظاهرات اکستراگلندولار آن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر هاپلوتیپ های CTLA-4 در استعداد ابتلا به سندرم شوگرن اولیه و تعدادی از تظاهرات اکستراگلندولار آن :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله پزشکی کوثر

تعداد صفحات :۱۳

هدف: آنتی ژن لنفوسیتهای T سیتوتوکسیک تیپ ۴ (CTLA-4) نقش کلیدی در تنظیم منفی پاسخ ایمنی سلولهای T دارد و ژن مربوط به آن پلی مورفیسم بالایی دارد. بین پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی (SNPs) در ژن CTLA-4 و بیماریهای مختلف اتوایمیون ارتباطات مثبت فراوانی یافت شده است. دو مورد از این SNP ها در ژن CTLA-4 که با افزایش استعداد ژنتیکی انسان به بیماریهای اتوایمیون همراه است عبارتند از: پلی مورفیسم +۴۹GA در آکسون ۱ و پلی مورفیسم untranslated region) 3UTR CT60A / G در۳- ) در این مقاله این دو پلی مورفیسم به عنوان مارکر جهت بررسی ارتباط بین CTLA-4 و سندرم شوگرن اولیه (PSS) به عنوان یک سندرم التهابی اتوایمیون شایع در بیماران استرالیایی استفاده شد.روش بررسی: ژنوتیپینگ CTLA-4 بر روی ۱۱۱ بیمار PSS (بر اساس کرایتریای آمریکایی ـ اروپایی ۲۰۰۲) استرالیایی و ۱۵۶ نفر گروه کنترل از جمعیت عادی به وسیله روش PCR – RFLP جهت تعیین پلی مورفیسم های آنزیمی Hpych4IV (CT60), BseXI (+49 GA) انجام شد.یافته ها: پلی مورفیسم +۴۹GA, CT60 در عدم توازن اتصالی قوی (Strong linkage disequilibrium) بودند و تنها ۳ هاپلوتیپ مشاهده شد. فراوانی هاپلوتیپ ها بین گروه بیماران PSS و گروه کنترل اختلاف معنی داری را نشان داد (P=0.032) به طوریکه وجود هاپلوتیپهای CT60G, +49A – CT60A +49A فرد را مستعد بیماری PSS می کرد. در حالی که هاپلوتیپ +۴۹GA – CT60G برای این بیماری محافظت کننده (protective) بود. هاپلوتیپ +۴۹A – CT60G به طور غالب با وجود اتوآنتی بادی Ro/ La همراه بود و دوز این هاپلوتیپ شدت خواب آلودگی روزانه را تحت تاثیر قرار می داد (P=0.036). به نظر می رسد هاپلوتیپ +۴۹A – CT60G جلوی پیشرفت فنومن رینود در بیماری PSS را می گرفت (OR= 0.49, 95% CI 0.27 – ۰.۹۱).نتیجه گیری: هاپلوتیپ های CT60 و ۴۹G/A+ در ژن CTLA4 با استعداد به PSS و برخی تظاهرات اکستراگلندولار همراهی دارند.

کلید واژه: هاپلوتیپ CTLA4، سندرم شوگرن، تظاهرات اکستراگلندولار