مقایسه یافته های کلینیکی به دنبال استفاده از بخیه و چسب بافتی در بستن زخم ناشی از جراحیهای افزایش طول تاج به روش فلپ موقعیت اپیکالی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه یافته های کلینیکی به دنبال استفاده از بخیه و چسب بافتی در بستن زخم ناشی از جراحیهای افزایش طول تاج به روش فلپ موقعیت اپیکالی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه یافته های کلینیکی به دنبال استفاده از بخیه و چسب بافتی در بستن زخم ناشی از جراحیهای افزایش طول تاج به روش فلپ موقعیت اپیکالی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه یافته های کلینیکی به دنبال استفاده از بخیه و چسب بافتی در بستن زخم ناشی از جراحیهای افزایش طول تاج به روش فلپ موقعیت اپیکالی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه یافته های کلینیکی به دنبال استفاده از بخیه و چسب بافتی در بستن زخم ناشی از جراحیهای افزایش طول تاج به روش فلپ موقعیت اپیکالی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دندانپزشکی (جامعه اسلامی دندانپزشکان ایران)

تعداد صفحات :۸

زمینه و هدف: استفاده از چسب بافتی (سیانوآکریلات) به جای نخ بخیه در جراحیهای پریودنتال به دلیل مزایای متعددی از قبیل عدم خونریزی، درد و عفونت کمتر و نیز زمان کم مورد نیاز سیر صعودی داشته است. هدف از این مطالعه مقایسه یافته های کلینیکی بین دو روش بخیه و چسب بافتی در جراحیهای افزایش طول تاج به روش موقعیت اپیکالی بوده است. روش بررسی: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی ۳۲ بیمار داوطلب با محدوده سنی ۲۵-۵۰ سال که فاقد هرگونه بیماری سیستمیک و از شاخص بهداشت دهان خوب برخودار بودند از میان مراجعان به بخش پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در طی نیم سال دوم سال تحصیلی ۸۰-۱۳۸۱ به روش مراجعه مستمر انتخاب و با معاینه و مشاهده در فواصل زمانی به وسیله آینه و سوند، اطلاعات آنان ثبت گردید. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه بخیه (کنترل) و چسب بافتی (آزمون) قرار و بعد از انجام روش جراحی افزایش طول تاج و بردن لثه به موقعیت اپیکالی در گروه اول زخم ایجاد شده به وسیله بخیه (کنترل) و در گروه دوم زخم ایجاد شده به وسیله چسب بافتی (آزمون) بسته شدند. بیماران به منظور پیگیری و معاینه بعد از یک، دو، سه و ده روز مراجعه و متغیرهای درجه خونریزی، درد، عفونت و زمان بهبودی زخم در آنها به وسیله آزمون های Sign و Friedman بررسی شد. یافته ها: شاخص خونریزی در مقاطع زمانی روزهای اول و دوم در دو گروه با هم تفاوت معنی داری از نظر آماری داشته است (P<0.01) در حالی که این تفاوت بین دو گروه در روزهای سوم و دهم قابل توجه نبود. همچنین در هر دو گروه با گذشت زمان خونریزی به طور معنی داری کاهش یافته بود. (آزمون: P<0.0001، کنترل: P<0.001)، تفاوت دو گروه کنترل و آزمون از نظر شاخص درد در روزهای اول و دوم معنی دار (P<0.01، P<0.05) ولی در روزهای سوم و دهم معنی دار نبود. در گروه چسب بافتی زخم از روند بهبودی مطلوبتری نسبت به گروه بخیه در روز دهم برخوردار بود(P<0.05)، دو گروه تفاوت معنی داری از نظر شاخص عفونت در روز دهم نداشتند. نتیجه گیری: استفاده از چسب بافتی در جراحی های افزایـش طـول تاج به روش موقعیت اپیکالی موجب کاهش میزان خونریزی در ناحیه جراحی، کاهش میزان درد و نیز افزایش میزان بهبودی زخم می گردد هرچند که با گذشت زمان تفاوت بین دو روش کاهش می یابد.

کلید واژه: نخ بخیه، چسب بافتی (سیانواکریلات)، افزایش طول تاج، موقعیت اپیکالی