بررسی تغییرات قطعه ST در روش ۱۵ اشتقاقی در بیماران مبتلا به سندروم کرونری حاد

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی تغییرات قطعه ST در روش ۱۵ اشتقاقی در بیماران مبتلا به سندروم کرونری حاد دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی تغییرات قطعه ST در روش ۱۵ اشتقاقی در بیماران مبتلا به سندروم کرونری حاد  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی تغییرات قطعه ST در روش ۱۵ اشتقاقی در بیماران مبتلا به سندروم کرونری حاد،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی تغییرات قطعه ST در روش ۱۵ اشتقاقی در بیماران مبتلا به سندروم کرونری حاد :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی زنجان

تعداد صفحات :۱۰

زمینه و هدف: بیماران مبتلا به سندروم کرونری حاد شامل بیماران انفارکتوس حاد میوکارد با یا بدون صعود قطعه ST و بیماران مبتلا به آنژین ناپایدار می باشند. قسمت خلفی بطن چپ یکی از قسمت هایی است که از نظر الکتروکاردیوگرافی در روش متداول ۱۲ اشتقاقی پنهان می باشد. تحقیق حاضر به منظور بررسی تغییرات الکتروکاردیوگرافی در روش ۱۵ اشتقاقی در بیماران مبتلا به سندروم کرونری حاد در بیمارستان شهید بهشتی زنجان طی سال ۱۳۸۰ انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی و آینده نگر بوده و ۳۴۷ بیمار طی یک سال مورد بررسی قرار گرفتند. از بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان که با درد قلبی مراجعه کرده و در گروه سندروم کرونری حاد قرار می گرفتند، علاوه بر نوار قلبی استاندارد ۱۲ اشتقاقی، ۳ اشتقاق خلفی شامل V9 – V8- V7نیز به طور همزمان گرفته شد. معیارهای مورد بررسی، صعود یا نزول قطعه ST£ ۱ میلی متر در دو یا بیش از دو اشتقاق خلفی مجاور هم بوده است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از محاسبه درصدها برای حساسیت، نسبت احتمال و حدود اطمینان ۹۵ درصد استفاده شد.یافته ها: تغییرات قطعه ST (شامل صعود و نزول قطعه ۱£ST میلی متر و T منفی) در تعداد قابل توجهی از بیماران (۷۵ بیمار از ۳۴۷ بیمار) در ۳ اشتقاق اضافی دیده شد. حساسیت صعود ST برای بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد با صعود ST (74 بیمار) در الکتروکاردیوگرام ۱۵ اشتقاق در مقابل الکتروکاردیوگرام ۱۲ اشتقاق، از ۶۸.۵ درصد به ۹۰.۷ درصد افزایش یافت. نسبت احتمال (odd”s ratio) در روش ۱۵ اشتقاقی نسبت به روش ۱۲ اشتقاقی ۴.۵ بود (۲.۰۹ تا ۹.۶۹ =CI) که این اختلاف از نظر آماری معنی دار می باشد (P=0.0005). حساسیت نزول ST برای بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد با نزول (۳۴ بیمار) ST در ۱۵ اشتقاق در مقابل ۱۲ اشتقاق از ۳۱.۵ درصد به ۴۰.۷ درصد افزایش یافت. نسبت احتمال در ۱۵ اشتقاق نسبت به ۱۲ اشتقاق ۱.۴۹ بود (۰.۸۵ تا ۲.۶۱=CI) که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نیست (۰.۲۵۷=P). حساسیت صعود ST برای بیماران مبتلا به آنژین ناپایدار (۲۳۹ بیمار) در ۱۵ اشتقاق در مقابل ۱۲ اشتقاق از صفر به ۵ درصد و حساسیت نزول ST برای بیماران مبتلا به آنژین ناپایدار در ۱۵ اشتقاق در مقابل ۱۲ اشتقاق از ۵.۹ درصد به ۱۲درصد افزایش یافت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که تغییرات قطعه ST در اشتقاق های خلفی در بیماران با انفارکتوس قلبی و آنژین ناپایدار نسبتا شایع است و اضافه کردن اشتقاق های خلفی می تواند حساسیت تشخیصی را تغییر بدهد.

کلید واژه: انفارکتوس قلبی، آنژین ناپایدار، سندورم کرونری حاد، نوار قلبی، ۱۵ اشتقاق