بررسی مقایسه ای روند ترمیم دو نوع آلوگرافت استخوانی داخل غضروفی با یکدیگر و با آلوگرافت های داخل غشایی همراه با آنتی ژن زدایی دو گانه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی مقایسه ای روند ترمیم دو نوع آلوگرافت استخوانی داخل غضروفی با یکدیگر و با آلوگرافت های داخل غشایی همراه با آنتی ژن زدایی دو گانه دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی مقایسه ای روند ترمیم دو نوع آلوگرافت استخوانی داخل غضروفی با یکدیگر و با آلوگرافت های داخل غشایی همراه با آنتی ژن زدایی دو گانه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی مقایسه ای روند ترمیم دو نوع آلوگرافت استخوانی داخل غضروفی با یکدیگر و با آلوگرافت های داخل غشایی همراه با آنتی ژن زدایی دو گانه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی مقایسه ای روند ترمیم دو نوع آلوگرافت استخوانی داخل غضروفی با یکدیگر و با آلوگرافت های داخل غشایی همراه با آنتی ژن زدایی دو گانه :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم پزشکی رازی (مجله دانشگاه علوم پزشکی ایران)

تعداد صفحات :۱۴

زمینه و هدف: در مقایسه اتوگرافت و آلوگرافت استخوانی، شرایطی مثل انجام دو عمل جراحی همزمان روی یک فرد، محدود بودن اندازه پیوند، افزایش احتمال وقوع خونریزی و غیره، سبب شده است تا متخصصین به جایگزین مناسب اتوگرافت، یعنی آلوگرافت نیز بیاندیشند. در این مطالعه با توجه به اهمیت نوع استخوان انتخاب شده برای پیوند، از نظر منشا جنینی و همین طور از نظر ساختار بافتی آن و با توجه به اهمیت فاکتورهای موثر در افزایش ضریب موفقیت پیوندهای آلوگرافت از جمله نحوه آنتی ژن زدایی، روند ترمیم انواع آلوگرافت های کورتیکوکنسلوس (Corticocancellous) و کورتیکال (Cortical) استخوانی از منشا داخل غضروفی، با یکدیگر و با آلوگرافت های کورتیکوکنسلوس از منشا داخل غشایی مقایسه شده است، همچنین کارایی روش آنتی ژن زدایی دو گانه نیز مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی که بر روی خرگوش نیوزلندی صورت گرفت، ۴۲ قطعه پیوندی شامل ۳۰ قطعه در گروه آزمایش، به صورت ۱۰ قطعه آلوگرافت کورتیکوکنسلوس از منشا جمجمه (CoI=Corticocancellous intramembraneous)، ۱۰ قطعه آلوگرافت از نوع کورتیکوکنسلوس از منشا لگن (CoE=Corticocancellous endochondral) و ۱۰ قطعه آلوگرافت از نوع کورتیکال از منشا تیبیا (CE=Cortical endochondral)، به استخوان تیبیا در فاصله ۲ سانتی متری مفصل زانوی خرگوش پیوند زده شد، همچنین، ۶ قطعه اتوگرافت در گروه شم، پس از آنتی ژن زدایی جهت بررسی اثرات روش آنتی ژن زدایی در روند ترمیم پیوند و ۶ قطعه اتوگرافت نیز در گروه کنترل، بدون آنتی ژن زدایی جهت بررسی اثرات روش جراحی و شرایط اتاق عمل در روند ترمیم پیوند، با یکدیگر مقایسه گردید و روند ترمیم پیوند بافت به مدت ۳ ماه پیگیری شد. بررسی روند ترمیم با استفاده از رادیوگرافی ها و براساس حضور یا عدم حضور کالوس استخوانی و مقاطع دکلسیفیه بافتی و مشاهدات میکروسکوپی صورت گرفت و نتایج به کمک نرم افزار آماری (Version 11.5) SPSS و توسط آزمون دقیق فیشر و آزمون آنالیز نسبت شانس (odds” ratio Analysis)، مورد ارزیابی واقع شد. یافته ها: میزان موفقیت در گرافت های CoI، ۸۰%، گرافت های CoE، ۶۰% و در گروه گرافت های CE، ۷۰% بود. در گروه کنترل، سرعت اتحاد و ترمیم، بسیار سریع (۸ هفته) و در گروه شم، از کندی مشخصی برخوردار بود (۱۲ هفته). سوراخ های خالی در تیبیای گروه شم، حتی پس از ۳ ماه نیز ترمیم نگردید. نتیجه گیری: تعداد موارد موفقیت آلوگرافت های CoI، بیش تر از موارد CoE و CE بوده است، اما آزمون های آماری (فیشر و آنالیز شانس) بیانگر آنست که این تفاوت از نظر آماری، معنی دار نیست (P value>0.05). نتایج میکروسکوپی، حاکی از آنست که آلوگرافت داخل غشایی، از سرعت و موفقیت بیش تری در روند ترمیم و اتحاد برخوردار است.

کلید واژه: آلوگرافت استخوانی، آنتی ژن زدایی، پیوند اتوگرافت استخوانی