مقایسه استفاده از ادرنالین به روش بولوس و به روش اینفیوژن حین جراحی آب مروارید از نظر اثر بر روی یاخته های اندوتلیوم قرنیه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه استفاده از ادرنالین به روش بولوس و به روش اینفیوژن حین جراحی آب مروارید از نظر اثر بر روی یاخته های اندوتلیوم قرنیه دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه استفاده از ادرنالین به روش بولوس و به روش اینفیوژن حین جراحی آب مروارید از نظر اثر بر روی یاخته های اندوتلیوم قرنیه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه استفاده از ادرنالین به روش بولوس و به روش اینفیوژن حین جراحی آب مروارید از نظر اثر بر روی یاخته های اندوتلیوم قرنیه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه استفاده از ادرنالین به روش بولوس و به روش اینفیوژن حین جراحی آب مروارید از نظر اثر بر روی یاخته های اندوتلیوم قرنیه :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : بینا

تعداد صفحات :۸

هدف: مقایسه اثر استفاده از ادرنالین در جراحی آب مروارید با کارگذاری لنز به دو روش بولوس یا اینفیوژن حین عمل، بر روی تراکم و ویژگی های موفولوژیک یاخته های اندوتلیوم ناحیه مرکزی قرنیه با استفاده از ConfoScan-III.روش پژوهش: تعداد ۷۱ چشم مبتلا به آب مروارید از ۷۱ فرد ۴۰-۷۰ ساله به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه، ادرنالین به صورت بولوس با غلظت ۱.۱۰,۰۰۰ در ابتدای عمل در داخل قدامی تزریق شد و در گروه دیگر، ادرنالین با غلظت ۱.۱,۰۰۰,۰۰۰ به صورت اینفیوژن در طول عمل استفاده شد. وضعیت دید، اندازه مردمک با مدریاتیک، کدورت عدسی بر اساس LOCS-III و وضعیت اندوتلیوم قبل از عمل و هم چنین وضعیت مردمک حین عمل و زمان موثر فیکو (EPT) ثبت می شد. برای همه بیماران از یک نوع لنز تاشوی اکریلیک هیدروفیلیک استفاده شد. یک ماه بعد، همه موارد تحت معاینه کامل و بررسی وضعیت یاخته های اندوتلیوم قرنیه قرار گرفتند.یافته ها: دو گروه از نظر سن، جنس، وضعیت مردمک، EPT و کدورت عدسی مشابه بودند. تعداد یاخته های اندوتلیوم قبل از عمل در گروه بولوس ۲۷۳۷±۳۲۱ و در گروه اینفیوژن ۲۷۴۲±۴۲۶ بود (P=0.1). میزان پلومورفیسم و پلی مگاتیسم یاخته های اندوتلیوم قبل از عمل، در گروه بولوس به ترتیب ۶۲.۷۸±۵.۴۷ و ۲۹.۳۰±۵.۰۸ درصد و در گروه اینفیوژن به ترتیب ۶۲.۲۳±۴.۳۵ و ۳۱.۶۱±۵.۷۸ درصد بود که تفاوت دو گروه از نظر این دو مولفه، معنی دار نبود. قطر مردمک در زمان کارگذاری لنز، در گروه اینفیوژن در ۴۸ درصد موارد و در گروه بولوس در ۳۳ درصد موارد بیش از ۶mm بود (P=0.5). بعد از عمل، تراکم یاخته های اندوتلیوم در گروه بولوس ۸.۸۷ درصد و در گروه اینفیوژن ۷.۲۱ درصد کاهش یافت (P=0.13). میزان افزایش پلی مگاتیسم در روش بولوس ۱.۷۲±۲.۹۵ درصد و در روش اینفیوژن ۲.۰۳±۳.۵۶ درصد بود (P=0.13). میزان پلومورفیسم در گروه بولوس ۰.۲۵ درصد و در گروه اینفیوژن ۰.۲۴ درصد افزایش یافت (P=0.8). نتیجه گیری: دو روش مصرف ادرنالین (بولوس و اینفیوژن) از نظر اثر بر روی مردمک و تاثیر بر روی تراکم و مورفولوژی یاخته های اندوتلیوم قرنیه تفاوتی ندارند.

کلید واژه: