مقاله تاثیر پروتکل ۴ هفته ای درمان ترکیبی بر تاندونیت مزمن عضلات روتاتور کاف شانه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تاثیر پروتکل ۴ هفته ای درمان ترکیبی بر تاندونیت مزمن عضلات روتاتور کاف شانه دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تاثیر پروتکل ۴ هفته ای درمان ترکیبی بر تاندونیت مزمن عضلات روتاتور کاف شانه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تاثیر پروتکل ۴ هفته ای درمان ترکیبی بر تاندونیت مزمن عضلات روتاتور کاف شانه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تاثیر پروتکل ۴ هفته ای درمان ترکیبی بر تاندونیت مزمن عضلات روتاتور کاف شانه :

مقاله تاثیر پروتکل ۴ هفته ای درمان ترکیبی بر تاندونیت مزمن عضلات روتاتور کاف شانه که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز ۱۳۸۹ در مجله پزشکی کوثر از صفحه ۱۷۷ تا ۱۸۳ منتشر شده است.
نام: تاثیر پروتکل ۴ هفته ای درمان ترکیبی بر تاندونیت مزمن عضلات روتاتور کاف شانه
این مقاله دارای ۷ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله تاندونیت مزمن عضلات روتاتورکاف
مقاله ترکیبی
مقاله فیزیوتراپی
مقاله ورزشکار حرفه ای

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
اهداف: شایع ترین علت دردهای مزمن شانه، ضایعات ناشی از پرکاری بوده و در این میان سندرم گیرافتادگی شانه (تاندونیت مزمن عضلات روتاتورکاف شانه) یکی از شایع ترین مشکلات است. تنها روش درمانی معمول مورد استفاده برای درمان این عارضه در ایران، فیزیوتراپی است که شاید نیاز واقعی ورزشکاران حرفه ای را برآورده نسازد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثربخشی دوره برنامه درمانی منتخب ترکیبی (فیزیوتراپی، ماساژدرمانی و تمرینات کششی PNF) روی تاندونیت مزمن عضلات روتاتورکاف شانه در ورزشکاران حرفه ای بود.
مواد و روش ها: ۳۰ مرد ورزشکار مراجعه کننده به کلینیک های فیزیوتراپی و مراکز ورزشی شهر اراک در سال ۱۳۸۷ به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف، در زمان ۱۱ ماه انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمودنی ها به دو گروه ۱۵ نفری فیزیوتراپی (گروه کنترل) و درمان ترکیبی (گروه تجربی) تقسیم شدند. برای تشخیص عارضه از MRI و برای ارزیابی برنامه ها از گونیامتر یونیورسال و پرسش نامه ASRS استفاده شد. داده ها با نرم افزار SPSS 11.5 تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: درمان ترکیبی تاثیر معنی داری بر کاهش درد و افزایش دامنه حرکتی در ورزشکاران حرفه ای داشت (P<0.023). در پس آزمون بین میزان دامنه حرکتی چرخش خارجی گروه درمانی ترکیبی و فیزیوتراپی تفاوت معنی داری وجود داشت (P<0.05). کاهش درد بعد از انجام پروتکل ترکیبی بیشتر بود (P<0.043).
نتیجه گیری: درمان ترکیبی نسبت به روش فیزیوتراپی مجزا تاثیر بیشتری بر درمان تاندونیت مزمن عضلات روتاتورکاف شانه دارد. افزایش در حرکت چرخش خارجی درمانی نشان دهنده تاثیر زیاد روی بهبود عارضه محسوب می شود.