بررسی اثر عصاره آبی– متانلی اسطوخودوس و افتیمون بر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر عصاره آبی– متانلی اسطوخودوس و افتیمون بر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر عصاره آبی– متانلی اسطوخودوس و افتیمون بر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر عصاره آبی– متانلی اسطوخودوس و افتیمون بر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر عصاره آبی– متانلی اسطوخودوس و افتیمون بر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: صرع شایع ترین اختلال عصبی پس از سکته مغزی می باشد و نیاز به مداوا دارد. علی رغم وجود داروهای ضد تشنج متنوع فعلی، تحقیقات برای کشف داروهای جدید با اثربخشی بهتر و عوارض نامطلوب کمتر، ادامه دارد. گیاهان دارویی با داشتن مواد متنوع طبیعی و خواص متفاوت، زمینه مناسبی برای این گونه تحقیقات می باشند. در این تحقیق اثر ضدتشنجی دو گیاه اسطوخودوس با نام علمی Lavandula vera DC. (Lamiaceae) و افتیمون یا سس صغیر با نام علمیCuscuta epithymum Murr.( Convolvulaceae) مورد بررسی قرار گرفته است. روش: پس از جمع آوری و نام گذاری علمی دو گیاه فوق، عصاره پرکوله آنها با متانل ۸۰% تهیه و دوزهای متفاوتی از آنها به موش سوری به صورت داخل صفاقی تزریق شد. برای ایجاد تشنج از پنتیلن تترازول (PTZ) با دوز۹۰mg/kg استفاده گردید و تغییرات زمان شروع تشنج، دوام تشنج، درصد مرگ ومیر و درصد حفاظت از حمله برای گروه های مختلف اندازه گیری و با گروه کنترل منفی نرمال سالین و مثبت فنوباربیتال مقایسه شد.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان می دهد که دوزهای مختلف عصاره آبی– متانلی L. vera و C. epithymum باعث تاخیر در شروع حملات تشنجی شدند (P<0.01)، ولی طول مدت تشنج نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت. پیش درمانی حیوانات با دوزهای متفاوت باعث کاهش میزان مرگ ومیر به طور معنی داری گردید (P<0.01). درصد حفاظت از حمله در مورد عصاره هر دو گیاه نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بیشتر بوده است (P<0.05). موثرترین دوز در مورد C. epithymum و L. vera به ترتیب ۱۰۰ و ۵۰mg/kgبود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مشاهده شده، به نظر می رسد که C. epithymum و L. vera دارای مواد موثره ضد تشنجی می باشند و برای اظهار نظر در مورد مصرف انها به عنوان داروی ضدتشنج تحقیقات بیشتری لازم است.

کلید واژه: افتیمون، سس صغیر، اسطوخودوس، تشنج، پنتیلن تترازول