بررسی جهش های ژن آنزیم فسفولیپید هیدروپراکسید گلوتاتیون پراکسیداز (PHGPX) در مردان نابارور ایرانی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی جهش های ژن آنزیم فسفولیپید هیدروپراکسید گلوتاتیون پراکسیداز (PHGPX) در مردان نابارور ایرانی دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی جهش های ژن آنزیم فسفولیپید هیدروپراکسید گلوتاتیون پراکسیداز (PHGPX) در مردان نابارور ایرانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی جهش های ژن آنزیم فسفولیپید هیدروپراکسید گلوتاتیون پراکسیداز (PHGPX) در مردان نابارور ایرانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی جهش های ژن آنزیم فسفولیپید هیدروپراکسید گلوتاتیون پراکسیداز (PHGPX) در مردان نابارور ایرانی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : باروری و ناباروری (JOURNAL OF REPRODUCTION AND INFERTILITY)

تعداد صفحات :۱۴

زمینه وهدف: وجود لکوسیتها و اسپرم های معیوب و یا مرده در مایع منی انسان به عنوان منبعی برای تولید رادیکال های آزاد اکسیژن و در نتیجه آسیب به اسپرم های سالم می باشند. برای خنثی کردن این ترکیبات، مکانیسم های دفاعی آنزیمی و غیرآنزیمی در اسپرم و مایع منی وجود دارد. آنزیم گلوتاتیون پراکسید از نوع IV (GPX-4 یا PHGPX) به عنوان سلنوپروتئین اصلی اسپرم یکی از این مکانیسم های آنزیمی است و دارای نقش های متعددی در روند اسپرماتوژنز می باشد. از جمله این نقشها می توان به تشکیل کپسول میتوکندریایی، سمیت زدایی هیدروپراکسیدها و متراکم کردن کروماتین اسپرم اشاره کرد. در صورت کاهش فعالیت یا مقدار این آنزیم ممکن است اختلالاتی در روند اسپرماتوژنز و عملکرد اسپرم ایجاد شود. با توجه به اینکه نقص در بیان ژن GPX-4 یا وجود جهشها در این ژن ممکن است سبب کاهش فعالیت یا مقدار PHGPX شود. هدف این مطالعه شناسایی تعدادی از جهش های مهم در این ژن بوسیله روش PCR-RFLP در مردان نابارور ایرانی می باشد.روش بررسی: مطالعه روی ۱۲۸ مرد مراجعه کننده به مرکز تخصصی درمان ناباروری ابن سینا شامل ۷۴ مورد نابارور دارای اسپرموگرام غیرطبیعی، ۱۸ مرد نورمواسپرم و ۳۶ کنترل بارور انجام شد. میانگین ± انحراف معیار پارامترهای اسپرمی این افراد محاسبه شد. DNA ژنومی از گلبول های سفید نمونه خون به روش Salting out استخراج گردید. سپس دو زوج پرایمر برای دو قطعه از ژن GPX-4 در اگزون های ۱A و ۴ حاوی نوکلئوتیدهای +۶(G®T) ، +۱۷(G®A) و +۱۷۲۵ (G®A) طراحی و با استفاده از آنزیم های MWOI , PShAI و SatI با روش PCR-RFLP ارزیابی شد.نتایج: اثر آنزیم MWOI بر روی قطعه ۲۳۷bp حاصل از PCR در ژن سالم تولید دو قطعه با اندازه های ۱۵۱bp و ۸۶bp می نماید؛ در صورتیکه اثر همین آنزیم در جهش +۶(C®T) قادر به بریدن قطعه ژن نبوده و قطعه ۲۳۷bp بدون تغییر باقی می ماند. اثر آنزیم PShA1 بر روی قطعه ۲۳۷bp حاصل از PCR در ژن سالم تولید دو قطعه با اندازه های ۱۶۱bp و ۷۶bp می نماید؛ در صورتیکه اثر همین آنزیم در جهش +۱۷(G®A) قادر به بریدن قطعه ژن نبوده و قطعه ۲۳۷bp بدون تغییر باقی می ماند و نهایتا اثر آنزیم SatI بر قطعه ۱۴۸bp حاصل از PCR در ژن سالم تولید دو قطعه با اندازه های ۱۰۸bp و ۴۰bp می نماید در صورتی که همین آنزیم در جهش +۱۷۲۵(G®A) قادر به بریدن قطعه ۱۴۸bp نبوده و این قطعه نیز بدون تغییر می ماند. بررسی هضم آنزیمی قطعات ۲۳۷bp و ۱۴۸bp در مردان تمامی گروه های مورد مطالعه نشان داد که هیچ یک از سه جهش مورد بررسی در ژن GPX-4 در آنها وجود ندارد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق مشخص شد که ممکن است شیوع این جهشها در مردان نابارور ایرانی پایین بوده و با اتیولوژی اختلال در پارامترهای اسپرمی این افراد ارتباطی نداشته باشد. با این وجود برای تعیین دقیق شیوع این جهشها و جهش های دیگر این ژن در مردان نابارور ایرانی بررسی تعداد بیشتری از مردان نابارور و تعیین توالی ژن این آنزیم در آنها پیشنهاد می شود.

کلید واژه: آنزیم فسفولیپید هیدروپراکسید گلوتاتیون پراکسیداز، اسپرم، گونه های فعال اکسیژن، جهش، ناباروری مردان، سلنوپروتئین