اثر استئوتومی سالتر در مقایسه با روش مودیفیه استئوتومی با وج بسته خلفی بر مفصل ساکروایلیاک در درمان دررفتگی/ دیسپلازی مادرزادی هیپ

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر استئوتومی سالتر در مقایسه با روش مودیفیه استئوتومی با وج بسته خلفی بر مفصل ساکروایلیاک در درمان دررفتگی/ دیسپلازی مادرزادی هیپ دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر استئوتومی سالتر در مقایسه با روش مودیفیه استئوتومی با وج بسته خلفی بر مفصل ساکروایلیاک در درمان دررفتگی/ دیسپلازی مادرزادی هیپ  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر استئوتومی سالتر در مقایسه با روش مودیفیه استئوتومی با وج بسته خلفی بر مفصل ساکروایلیاک در درمان دررفتگی/ دیسپلازی مادرزادی هیپ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر استئوتومی سالتر در مقایسه با روش مودیفیه استئوتومی با وج بسته خلفی بر مفصل ساکروایلیاک در درمان دررفتگی/ دیسپلازی مادرزادی هیپ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران

تعداد صفحات :۸

پیش زمینه: علیرغم نتایج خوب استئوتومی سالتر در درمان بیماران مبتلا به دررفتگی هیپ، برخی نارسایی ها در این روش وجود دارد که از آن جمله می توان به دراز شدن طول اندام و اثر فشار بر مفصل ران اشاره نمود. تغییرات متعدد این روش از جمله توسط «کلمچی» ایجاد شده است. روش تغییر یافته دیگری از این استئوتومی توسط مولف (ف – م) در سال های اخیر انجام شده است. در این مطالعه اثر استئوتومی سالتر بر مفصل ساکروایلیاک در مقایسه با این روش تغییر یافته در بیماران مبتلا به دررفتگی/دیسپلازی مادرزادی ران بررسی شد.مواد و روش ها: دراین مطالعه پرتونگاری رخ لگن قبل و بعد ازعمل ۶۲ بیمار بین سنین ۱.۵ تا ۱۳ سال مبتلا به دررفتگی/ دیسپلازی ران که تحلت درمان استئوتومی استخوان بی نام قرار گرفته بودند (۳۱ مورد سالتر استئوتومی کلاسیک و ۳۱ مورد استئوتومی به روش مودیفیه) از نظر میزان بازشدگی مفصل ساکروایلیاک بررسی شدند.یافته ها: در گروه عمل شده به روش استئوتومی سالتر کلاسیک در ۲۰ از ۳۱ بیمار (%۶۴.۵) بیشتر از یک میلی متر (۲ تا ۴ میلی متر) ولی در گروه عمل شده به روش مودیفیه در ۹ از ۳۱ بیمار (%۲۹) بیش از یک میلی متر بازشدگی مفصل دیده شد (۲ تا ۴ میلی متر). همچنین در این مطالعه بین ارتفاع دررفتگی اولیه، سن و میزان اصلاح اندیکس استابولار با میزان بازشدگی مفصل ساکروایلیاک در هر دو گروه ارتباط معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: این یافته ها موید آن است که سالتر استئوتومی باعث مقداری جابه جایی و احتمالا فشار بر بخش تحتانی مفصل ساکروایلیاک می شود. این اثر فشاری ممکن است به دلیل افزایش فشار بر بافت نرم و عضلات اطراف مفصل ران باشد، که شاید با روش های مودیفیه استئوتومی با وج خلفی بتوان آن را کاهش داد.

کلید واژه: استئوتومی، مفصل ساکروایلیاک، دیسپلازی مادرزادی هیپ