اثر متاپروترنول، یک بتاآدرنرژیک اگونیست، بر رشد، ضریب تبدیل غذایی و ترکیب لاشه بره های ماده ورامینی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر متاپروترنول، یک بتاآدرنرژیک اگونیست، بر رشد، ضریب تبدیل غذایی و ترکیب لاشه بره های ماده ورامینی دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر متاپروترنول، یک بتاآدرنرژیک اگونیست، بر رشد، ضریب تبدیل غذایی و ترکیب لاشه بره های ماده ورامینی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر متاپروترنول، یک بتاآدرنرژیک اگونیست، بر رشد، ضریب تبدیل غذایی و ترکیب لاشه بره های ماده ورامینی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر متاپروترنول، یک بتاآدرنرژیک اگونیست، بر رشد، ضریب تبدیل غذایی و ترکیب لاشه بره های ماده ورامینی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم آب و خاک (علوم و فنون کشاورزی و منابع طبیعی)

تعداد صفحات :۱۲

اثر بتاآدرنرژیک آگونیست متاپروترنول، بر عملکرد رشد، ترکیب لاشه و مصرف غذای روزانه بره های ماده ورامینی ارزیابی گردید. ۳۰ راس بره ماده به طور تصادفی در یک طرح بلوک کاملا تصادفی، در سه گروه (تیمار) و دو بلوک (وزن) قرار گرفتند. جیره غذایی برای تمامی گروه ها مشابه بود (انرژی قابل سوخت و ساز ۲.۶ مگاکالری در کیلوگرم و پروتئین خام ۱۴.۹ درصد) و به صورت دسترسی آزاد تغذیه شدند. متاپروتونول به شکل زیر پوستی در سه دوز صفر (شاهد)، ۷ و ۱۴ (دوز زیاد) میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن متابولیک تزریق شد. فاصله دو تزریق ۱۰ روز ومدت مصرف آن ۶۰ روز بود. بره ها هر ۲۰ روز یک بار وزن کشی شدند.متاپروترنول تاثیر معنی داری بر افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی داشت (P<0.05). به طوری که دوز زیاد و شاهد به ترتیب بیشترین و کمترین افزایش وزن روزانه (۱۷۶.۳ و ۱۳۷ گرم در روز) و بهترین و بدترین ضریب تبدیل غذایی (۶.۴۴ و ۸.۸۵) را داشتند. متاپروترنول تاثیری بر میزان خوراک مصرفی نداشت. اختلاف معنی داری در وزن لاشه گرم، لاشه گرم بدون دنبه، بازده لاشه و سطح مقطع ماهیچه راسته وجود داشت (P<0.01). بیشترین مقادیر مربوط به دوز زیاد متاپروترنول، و کمترین مقادیر مربوط به گروه خوراکی (کلیه ها، جگر، قلب، شش ها، پوست و طحال) وجود نداشت. درصد چربی و پروتئین خام لاشه اختلاف معنی داری را درمیان گروه ها نشان داد (P<0.05)، که بیشترین درصد چربی در شاهد (۳۷.۵۶ درصد) و کمترین مربوط به دوز زیاد (۲۹.۶۶ درصد)، و در مورد پروتئین خام، کمترین درصد متعلق به گروه شاهد (۱۵.۶۳ درصد) و بیشترین آن مربوط به دوز زیاد (۱۸.۸۹ درصد) بود.

کلید واژه: متاپروترنول، رشد، ترکیب لاشه، بره