اثر ضد دردی تجویز خوراکی و درازمدت سیاهدانه (Nigella Sativa) در موش های صحرایی دیابتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر ضد دردی تجویز خوراکی و درازمدت سیاهدانه (Nigella Sativa) در موش های صحرایی دیابتی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر ضد دردی تجویز خوراکی و درازمدت سیاهدانه (Nigella Sativa) در موش های صحرایی دیابتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر ضد دردی تجویز خوراکی و درازمدت سیاهدانه (Nigella Sativa) در موش های صحرایی دیابتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر ضد دردی تجویز خوراکی و درازمدت سیاهدانه (Nigella Sativa) در موش های صحرایی دیابتی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد

تعداد صفحات :۸

مقدمه: هیپرآلژزی یکی از علایم بارز دیابت قندی در میان مدت محسوب می شود که بر کیفیت زندگی افراد مبتلا تاثیر دارد. با توجه به وجود شواهد تحقیقاتی مبنی بر اثر ضد دیابتی و ضددردی سیاهدانه، دراین بررسی اثر ضد دردی تجویز خوراکی سیاهدانه در موش های صحرایی دیابتی القا شده توسط استرپتوزتوسین در مراحل حاد و مزمن آزمون فرمالین مورد ارزیابی قرار گرفت.روش بررسی: این مطالعه از نوع تجربی است که بر روی موش های صحرایی نر (n=60) انجام و موش ها به طور تصادفی به شش گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با سیاهدانه، کنترل دریافت کننده سدیم سالیسیلات، دیابتی، دیابتی دریافت کننده سدیم سالیسیلات، و گروه دیابتی تیمار شده با سیاهدانه تقسیم شدند. برای دیابتی شدن از داروی استرپتوزوتوسین استفاده گردید. دو گروه تحت تیمار، با سیاهدانه نیز پودر مخلوط شده این گیاه را با غذای استاندارد موش (۶.۲۵%) دریافت نمودند. برای آنالیز آماری از آزمون One-way ANOVA استفاده گردید.نتایج: نمرات درد در موش های دیابتی پس از گذشت دو ماه در دو فاز حاد و مزمن به دنبال تجویز کف پایی فرمالین بیشتر از موش های کنترل بود (p=0.034, p=0.031) و درمان با سیاهدانه به مدت دو ماه موجب کاهش معنی دار در نمرات درد در مقایسه با گروه دیابتی در مراحل حاد و مزمن گردید (p=0.009, p=0.008). ضمنا با تجویز سدیم سالیسیلات به موش های دیابتی، کاهش معنی دار در نمره درد فقط در مرحله مزمن آزمون فرمالین مشاهده گردید (p=0.009). از طرف دیگر کاهش معنی دار در نمرات درد در گروه کنترل تیمار شده با سیاهدانه در مقایسه با گروه کنترل نیز در هر دو فاز مشاهده گردید (p=0.039, p=0.046).نتیجه گیری: تجویز خوراکی سیاهدانه به مدت دو ماه موجی کاهش معنی دار میزان احساس درد در مدل تجربی دیابت قندی القا شده توسط استرپتوزوتوسین گردیده و می تواند به عنوان یک درمان پتانسیل و کمکی در هیپرآلژزی دیابتی مطرح گردد.

کلید واژه: سیاهدانه، هیپرآلژزی، دیابت قندی، استرپتوزوتوسین، موش صحرایی