بررسی فراوانی بیماری لنفوم در بیمارستانهای آموزشی شهر همدان طی سالهای ۸۲-۱۳۷۲

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی فراوانی بیماری لنفوم در بیمارستانهای آموزشی شهر همدان طی سالهای ۸۲-۱۳۷۲ دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی فراوانی بیماری لنفوم در بیمارستانهای آموزشی شهر همدان طی سالهای ۸۲-۱۳۷۲  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی فراوانی بیماری لنفوم در بیمارستانهای آموزشی شهر همدان طی سالهای ۸۲-۱۳۷۲،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی فراوانی بیماری لنفوم در بیمارستانهای آموزشی شهر همدان طی سالهای ۸۲-۱۳۷۲ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی همدان

تعداد صفحات :۶

مقدمه و هدف: لنفوما گروهی از تومورهای جامد (توپر) بدخیم هستند که سلولهای لنفورتیکولار را مبتلا می سازند. از آنجایی که علایم اولیه لنفوم می تواند ناحیه دهان و حلق (حلقه والدایر) را مبتلا سازد شناختن علایم مزبور برای دندانپزشکان دارای اهمیت می باشد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی لنفوم و داده های اپیدمیولوژیک آن در شهر همدان است زیرا شناخت فراوانی لنفوم در گروههای مختلف اجتماعی با توجه به شرایط مختلف اقلیمی، سن و جنس و … از شاخصهای برنامه ریزی پیشگیری و بهداشتی بشمار می رود.روش کار: در این مطالعه توصیفی – تحلیلی گذشته نگر، تمامی موارد بدخیمی تشخیص داده شده در چهار بیمارستان دولتی سینا، مباشر کاشانی، امام خمینی (ره) و اکباتان همدان طی سالهای ۸۲-۱۳۷۲ مورد بررسی قرار گرفته و اطلاعات مورد نیاز استخراج و در فرم مخصوص ثبت شد. آنالیز آماری توسط نرم افزار SPSS انجام پذیرفت.نتایج: از ۳۵۰ هزار پرونده بیمارستانی در طی ۱۰ سال و از ۳۵۰۰ مورد بدخیمی گزارش و ثبت شده، ۴۰۴ پرونده به تشخیص و درمان موارد لنفوم بدخیم اختصاص داشت که مورد مطالعه قرار گرفت. از ۴۰۴ مورد، ۲۸۵ مورد به لنفوم غیرهوجکین، ۱۱۱ مورد به بیماری هوجکین و ۸ مورد به لنفوم بورکیت اختصاص داشت. مردان به نسبت ۱.۶ به ۱ بیش از زنان به انواع لنفوم مبتلا بودند. در تمامی موارد شایعترین نشانه بالینی بدخیمی، لنفادنوپاتی گردنی بود و بیشترین نواحی درگیری عقده های ساب مندیبولار و گردنی فوقانی (Level I.II) بود.نتیجه نهایی: از نظر فراوانی، لنفوم غیرهوجکین در مقام اول و بعد از آن لنفوم هوجکین و لنفوم بورکیت قرار داشته که شاید نشاندهنده ابتلا به لنفوم در گروههای سنی مختلف است. در این مطالعه شایع ترین سن ابتلا به لنفوم غیرهوجکین، بالای ۴۰ سال و لنفوم بورکیت زیر ۱۱ سال بود.

کلید واژه: بدخیمی، لنفوم – همه گیری شناسی