تعیین حداقل غلظت آنتی بیوتیک ها برای میکروارگانیسم های گرم منفی جدا شده از نواحی استریل کودکان بستری در بیمارستان رسول اکرم (ص)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تعیین حداقل غلظت آنتی بیوتیک ها برای میکروارگانیسم های گرم منفی جدا شده از نواحی استریل کودکان بستری در بیمارستان رسول اکرم (ص) دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تعیین حداقل غلظت آنتی بیوتیک ها برای میکروارگانیسم های گرم منفی جدا شده از نواحی استریل کودکان بستری در بیمارستان رسول اکرم (ص)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تعیین حداقل غلظت آنتی بیوتیک ها برای میکروارگانیسم های گرم منفی جدا شده از نواحی استریل کودکان بستری در بیمارستان رسول اکرم (ص)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تعیین حداقل غلظت آنتی بیوتیک ها برای میکروارگانیسم های گرم منفی جدا شده از نواحی استریل کودکان بستری در بیمارستان رسول اکرم (ص) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله بیماریهای کودکان ایران

تعداد صفحات :۹

هدف: موضوعی که بعد از معرفی آنتی بیوتیک ها منجر به ناامیدی در پزشکان گردید عدم پاسخ بالینی به علت مقاومت باکتری ها به آنتی بیوتیک ها بود. مطالعه گذشته نگر قبلی ما در تهران، طی سال های ۱۳۷۷-۱۳۷۵ نشان دهنده افزایش ارگانیسم های گرم منفی مقاوم به دارو بود. این مطالعه به منظور مشخص نمودن آنتی بیوتیک مناسب برای ارگانیسم های منفی مسوول عفونت در کودکان انجام شد.روش مطالعه: این مطالعه آینده نگر، توصیفی مقطعی در طی دو سال (۱۳۸۲-۱۳۸۱) در ۱۰۱ کودک ۱ ماه تا ۱۴ سال بستری در بخش کودکان گوش و حلق و بینی بیمارستان رسول اکرم (ص) با روش نمونه گیری آسان (مستمر) انجام شد. ارگانیسم های گرم منفی از خون، مایع نخاع و یا سایر نواحی استریل (مانند گوش میانی و سینوس و ماستوئید و تراشه) جدا و حساسیت آنتی بیوتیک های توصیه شده برای هر ارگانیسم ابتدا با دیسک و سپس با E-test تعیین شد. آنت بیوتیکک مناسب برای هر میکروارگانیسم تعیین گردید.یافته ها: پسودومونا شایع ترین ارگانیسم جدا شده (۴۷.۵%) بود. سپس به ترتیب کلبسیلا (۲۲.۸%)، اشریشیاکولی (۱۷.۸%)، آنتروباکتر و آسینتوباکتر هر کدام (۴.۹%) فوزوباکتر و سالمونلا پاراتیفی نیز هر کدام (۱%) بود. مقاومت سودومونا به جنتامایسین و کوتریموکسازول و ریفامپین بالا (بیش از ۸۰% موارد) و متوسط به سفتازیدیم و آمیکاسین (۵۰%) اما به ایمی پنم کمتر از ۱۵% بود. کلبسیلا (بیش از ۷۰%) به آمپی سیلین و جنتامایسین و آمیکاسین و کوتریموکسازول و سیپروفلوکساسین مقاوم بود. مقاومت به سفتریاکسون و ایمی پنم (کمتر از ۳۰%) بود. بیش از ۹۰% موارد اشریشیاکولی به آمپی سیلین و کوتریموکسازول مقاوم بودند و مقاومت متوسط (۲۰%) به جنتامایسین و سفالکسین داشتند. عفونت های آنتروباکتر کمتر از ۴۰% به سفتریاکسون مقاوم بودند. بیش از ۸۰% آسینتوباکترها حساس به آمیکاسین و کوتریموکسازول بودند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه علیرغم افزایش مقاومت پسودومونا به سفتازیدیم، مصرف این دارو همراه با آمیکاسین در بدو ورود بیمار مناسب است. درمان عفونت های کلبسیلایی، سفتریاکسون و ایمی پنم، و عفونت های اشریشیاکولی ابتدا سفتریاکسون و آمیکاسین و در صورت عدم پاسخ ایمی پنم و یا آزترونام است. سفتریاکسون درمان انتخابی عفونت های آنتروباکتر در ابتدا و در موارد مقاوم سیپروفلوکساسین می باشد.

کلید واژه: ارگانیسم های گرم منفی، آنتی بیوتیک، حداقل غلظت بازدارنده، مقاومت آنتی بیوتیکی، عفونت های پسودومونایی