رابطه دولت و سازمان های غیر دولتی زنان در ایران (جستجوی یک همکاری بهینه)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 رابطه دولت و سازمان های غیر دولتی زنان در ایران (جستجوی یک همکاری بهینه) دارای ۳۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد رابطه دولت و سازمان های غیر دولتی زنان در ایران (جستجوی یک همکاری بهینه)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی رابطه دولت و سازمان های غیر دولتی زنان در ایران (جستجوی یک همکاری بهینه)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن رابطه دولت و سازمان های غیر دولتی زنان در ایران (جستجوی یک همکاری بهینه) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : زن در توسعه و سیاست (پژوهش زنان)

تعداد صفحات :۳۶

رشد کمی سازمان های غیر دولتی زنان در دهه ۱۳۷۰ خورشیدی، پدیده ای است که رابطه دولت و این سازمان ها را تحت تاثیر قرار داده است. با توجه به تاکید قانون اساسی، برنامه های توسعه، گروه های سیاسی و اجتماعی و نخبگان فکری جامعه بر اهمیت موضوع، رشد کمی این سازمان ها، دلالت بر گسترش کیفی سازمان های غیر دولتی ندارد. بررسی آسیب شناسانه این رابطه بر چهار محور همکاری، تعارض، تکمیل و تخاصم، ظرفیت و امکان توانمندسازی افراد در درون این سازمان ها را نشان می دهد. از یک سو دستگاه های مختلف اجرایی دولت، به دنبال قانونمند کردن امور نظارت بر این سازمان ها هستند و از سوی دیگر گروه های اجتماعی و نخبگان فکری معتقدند، دولت نباید به ایجاد تشکل های مردمی مبادرت ورزد، چرا که انجام این کار توان و ظرفیت این سازمان ها را به تدریج تحلیل می برد. همین امر نشان می دهد که تعیین نسبت بهینه رابطه دولت و سازمان های غیردولتی زنان اهمیت بسزایی دارد. این مقاله به بررسی این رابطه می پردازد تا مشخص شود آسیب های این رابطه کدامند و بر اساس چه محوری می توان رابطه ای بهینه را سامان داد تا سازمان های غیر دولتی زنان بتوانند در آن موقعیت، شرایط اجتماعی- اقتصادی زنان را بهبود بخشند. بر این اساس، نتایج بحث های گروه متمرکز با نوع گروه های متفاوت در تهران و شهرستان ها، راهکارهای میان مدتی را در قبال دولت و سازمان های غیر دولتی زنان ارائه داده است. این برنامه با ارایه توصیه هایی، می تواند به مثابه یک زمینه عملی کار میان مدت، تعاون و تشریک مساعی دولت و سازمان های غیردولتی زنان را بهبود بخشد. استمرار رابطه فعلی احتمالا فعالیت را محدود و در تغییر ساختاری مسائل زنان نقش چندانی ایفا نخواهد کرد؛ ضمن آنکه تاکیدات قانون اساسی و برنامه های توسعه به مشارکت سازمان یافته زنان در برنامه ها، بی توجه باقی می مانند.

کلید واژه: سازمان های غیر دولتی زنان، دولت، رابطه دولت و سازمان های غیردولتی، برنامه عمل همکاری و بحث گروهی متمرکز