بررسی اثر نسبت فاز آلی به آبی و نوع آغازگر بر پلیمر شدن امولسیونی کوپلیمر وینیل استات – اتیلن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر نسبت فاز آلی به آبی و نوع آغازگر بر پلیمر شدن امولسیونی کوپلیمر وینیل استات – اتیلن دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر نسبت فاز آلی به آبی و نوع آغازگر بر پلیمر شدن امولسیونی کوپلیمر وینیل استات – اتیلن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر نسبت فاز آلی به آبی و نوع آغازگر بر پلیمر شدن امولسیونی کوپلیمر وینیل استات – اتیلن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر نسبت فاز آلی به آبی و نوع آغازگر بر پلیمر شدن امولسیونی کوپلیمر وینیل استات – اتیلن :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم و تکنولوژی پلیمر (فارسی)

تعداد صفحات :۱۰

در این پژوهش، پلیمر شدن امولسیونی گاز – مایع کوپلیمرهای وینیل استات – اتیلن، درون راکتور در فشار و به طور ناپیوسته انجام شد. اثر عواملی چون نوع آغازگر (گرمایی و اکسایشی) و نسبت فاز آلی به آبی (غلظت مونومر وینیل استات) بر پلیمر شدن امولسیونی وینیل – استات بررسی شد. نتایج نشان میدهد با تغییر نوع آغازگر از اکسایشی به گرمایی تغییر درصد تبدیل مونومر وینیل استات افزایش می یابد. اما، درصد اتیلن در کوپلیمر روند کاهشی دارد. در مقایسه سه واکنش با نسبت فاز آلی به آبی (غلظت مونومر وینیل استات) با مقادیر ۳۰، ۴۰ و ۵۰ درصد وزنی از کل مواد اولیه، مشاهده شد که مقدار ۴۰ درصد وزنی بهترین مقدار برای دستیابی به کوپلیمری با درصد تبدیل مونومر وینیل استات مناسب (حدود ۸۰ در صد) و درصد اتیلن در کوپلیمر به مقدار کافی (حدود ۲۰- ۱۵ درصد) است. با افزایش نسبت فاز آلی به آبی، درصد جامد و در نتیجه گرانروی مخلوط واکنش افزایش می یابد و این امر موجب کاهش نفوذ و کاهش سرعت تبدیل مونومر وینیل استات می شود. کاهش نسبت فاز آلی به آبی همراه با افزودن بافر از ابتدا به محیط واکنش، موجب کاهش مشارکت مونومر وینیل استات در کوپلیمر شدن و افت تغییرات درصد تبدیل مونومر وینیل استات می شود. گرانروی ذاتی کوپلیمرها به روش گرانروی سنجی آبلهود معین و نقش مقدار اتیلن در کوپلیمر روی دمای انتقال شیشه ای کوپلیمرها با توجه به نتایج گرانروی سنجی بررسی شد.

کلید واژه: پلیمر شدن امولسیونی، وینیل استات – اتیلن، آغازگر، نسبت فاز آلی به آبی، گرانروی ذاتی