اثر مراحل مختلف رشد بر ارزش غذایی یونجه همدانی در چین دوم

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر مراحل مختلف رشد بر ارزش غذایی یونجه همدانی در چین دوم دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر مراحل مختلف رشد بر ارزش غذایی یونجه همدانی در چین دوم  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر مراحل مختلف رشد بر ارزش غذایی یونجه همدانی در چین دوم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر مراحل مختلف رشد بر ارزش غذایی یونجه همدانی در چین دوم :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش و سازندگی

تعداد صفحات :۸

این آزمایش جهت بررسی تغییرات بعضی از خصوصیات زراعی و ارزش غذایی یونجه همدانی طی مراحل مختلف رشد در چین دوم انجام شد. صفات زراعی شامل طول بوته، درصد ماده خشک و نسبت برگ به ساقه و ترکیب شیمیایی نمونه های جمع آوری شده طی مراحل مختلف رشد (قبل از غنچه دهی، شروع غنچه دهی، غنچه دهی کامل، شروع گل دهی و گل دهی کامل) به روش تجزیه تقریبی تعیین شدند. قابلیت هضم یونجه خشک در مراحل شروع غنچه دهی، شروع گل دهی و گل دهی کامل به روش In vivio با استفاده از تعداد ۴ راس گوسفند نر مهربان انجام شد. میانگین طول بوته از ۲۴.۳۶ سانتی متر در قبل از غنچه دهی به ۶۰.۱۸ سانتی متر در مرحله گل دهی کامل رسید. تفاوت بین طول بوته در مراحل مختلف رشد از لحاظ آماری معنی دار شد (p<%5). درصد ماده خشک بوته کامل با پیشرفت مرحله رشد افزایش یافته و از ۲۰.۱۸ درصد قبل از غنچه دهی به ۲۷.۱۰ درصد در گل دهی کامل رسید و اختلاف آن ها از لحاظ آماری معنی دار شد (p<%5). درصد ماده خشک ساقه و برگ نیز تغییراتی مشابه بوته کامل داشتند. بیشترین میزان ماده آلی بوته کامل یونجه با ۹۰.۴۷ درصد در مرحله شروع گل دهی و کمترین مقدار آن با ۸۹.۶۲ درصد در مرحله غنچه دهی کامل بود ولی اختلاف آن ها از نظر آماری معنی دار نبود. بیشترین مقدار پروتیین خام بوته کامل در مرحله اول رشد (قبل از غنچه دهی) ۲۳.۷۹ درصد و کمترین آن در مرحله آخر رشد (مرحله گل دهی کامل) ۱۷.۰۶ درصد و اختلاف آن ها از نظر آماری معنی دار بود (p<%5). میزان پروتیین خام ساقه و برگ نیز با افزایش سن گیاه روند مشابهی را نشان داد. درصد الیاف خام بوته کامل با افزایش سن گیاه افزایش یافته و از ۲۰.۱۲ درصد در مرحله قبل از غنچه دهی به ۲۷.۵۰ درصد در مرحله گل دهی کامل رسید و اختلاف آن ها از نظر آماری معنی دار شد (p<%5). درصد قابلیت هضم ماده خشک از ۶۲.۷۸ درصد در مرحله شروع غنچه دهی به ۵۹.۱۰ درصد در مرحله گل دهی کامل کاهش یافت ولی اختلاف آن ها از نظر آماری معنی دار نبود. همین روند کاهش در مورد قابلیت هضم پروتیین خام نیز وجود داشت. در مورد قابلیت هضم الیاف خام روند مشخصی وجود نداشت و تفاوت آن ها از نظر آماری نیز معنی دار نبود. با این حال، بیشترین مقدار قابلیت هضم الیاف خام در مرحله شروع گل دهی با ۵۷.۸۱ درصد و کمترین مقدار در مرحله شروع غنچه دهی با ۵۳.۰۲ درصد مشاهده شد. ارزش انرژی زایی یونجه بر حسب کل مواد مغذی قابل هضم (TDN) با پیشرفت مرحله رشد کاهش یافت و از ۶۱ درصد در مرحله شروع غنچه دهی به ۵۸ درصد در مرحله گل دهی کامل رسید و تفاوت آن ها از نظر آماری معنی دار نشد. با توجه به نتایج حاصله، به نظر می رسد برای حصول یک خوراک با کمیت قابل قبول و کیفیت بهتر، برداشت یونجه اگر بین شروع گل دهی %۱۰) گلدهی) و گل دهی کامل %۵۰) گل دهی) صورت گیرد، عملکرد در هکتار بیشتر خواهد شد.

کلید واژه: همدان، یونجه، مراحل رشد، خصوصیات زراعی، ترکیب شیمیایی و قابلیت هضم