نتایج طولانی مدت پیوند کلیه اطفال در دانشگاه هایدلبرگ: تجربه ی ۳۵ساله در یک مرکز منفرد

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 نتایج طولانی مدت پیوند کلیه اطفال در دانشگاه هایدلبرگ: تجربه ی ۳۵ساله در یک مرکز منفرد دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد نتایج طولانی مدت پیوند کلیه اطفال در دانشگاه هایدلبرگ: تجربه ی ۳۵ساله در یک مرکز منفرد  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی نتایج طولانی مدت پیوند کلیه اطفال در دانشگاه هایدلبرگ: تجربه ی ۳۵ساله در یک مرکز منفرد،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن نتایج طولانی مدت پیوند کلیه اطفال در دانشگاه هایدلبرگ: تجربه ی ۳۵ساله در یک مرکز منفرد :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : نشریه جراحی ایران

تعداد صفحات :۱۲

زمینه و هدف: پیوند کلیه همچنان به عنوان موثرترین روش درمانی بیماری مرحله ی نهایی کلیه مطرح است. ما به منظور ارایه یافته های خود در مورد پیوند کلیه ی اطفال در۳۵سال گذشته، به تحلیل اطلاعات مربوط به دانشگاه هایدلبرگ پرداختیم.مواد و روش ها: از سال ۱۹۶۷تا ۲۰۰۳، ۳۵۴ پیوند کلیه اطفال در دانشگاه هایدلبرگ صورت گرفت. اطلاعات از گزارشات ثبت شده پیوند کلیه اطفال مشتمل بر ۲۹۱ مورد (۸۲%) مورد پیوند از جسد و ۶۳مورد (۱۸%) پیوند از اهدا کننده زنده صورت گرفت. اطلاعات بوم شناختی، ارتباط فامیلی اهداکنندگان زنده، روش جراحی، داروهای سرکوب کننده ایمنی، میزان بقای عضو و بیمار مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: سن متوسط اهدا کنندگان جسد و زنده به ترتیب ۱۷.۱±۳۲.۰ سال و ۷.۵±۳۷.۶ سال بود. ارتباط فامیلی اهدا کنندگان زنده شامل مادر ۶۵% موارد، پدر ۳۱% موارد و سایر بستگان در ۴% موارد بود. در طول ۴ سال گذشته، میزان متوسط مدت ایسکمی سرد در اهداکنندگان زنده ۰.۵±۱.۶ ساعت و در اهداکنندگان مرده ۴.۱±۱۳.۵ ساعت بود. سن متوسط کودکان دریافت کننده کلیه از جسد یا اهداکنندگان زنده به ترتیب ۴.۵±۱۱.۳ و ۴.۵±۱۰.۴ سال بود و نسبت مرد به زن معادل ۵۷ به ۴۳ درصد بوده است. میزان کلی بقای بیمار پس از یک سال ۹۵% و پس از ۵ سال، ۸۹% بود. میزان بقای ۵ و ۱۰ ساله برای دریافت کنندگان پیوند از اهداکنندگان زنده به ترتیب ۹۵% و ۹۵% بوده است. میزان بقای عضو پیوندی از سال ۱۹۹۰ به بعد در مقایسه با قبل از آن بهبود یافته است: ۸۲.۵ درصد در مقایسه ۵۶.۷% برای میزان بقای یک ساله پیوند و ۸۲.۵ درصد در مقابل ۵۰% بعد از ۵ سال (P=0.03) در قیاس روش جراحی در زیر گروهی از بیماران که تحت رژیم یکسان سرکوب کننده ایمنی قرار گرفته بودند، آناستوموزهای با آئورت و ورید اجوف (n=31 ,% 51) با میزان بقای عضو در حد ۸۶.۶% و ۸۳.۳% بعد از یک سال و پنج سال همراه بودند، در حالی که آناستوموزهای با عروق ایلیاک (n=30 ,% 49) با میزان بقای عضو پیوندی در حد ۵۵.۸ و ۵۱.۶% بعد از یک سال و ۵ سال همراه بوده اند(p=0.01) .بحث و نتیجه گیری: به تدریج و با گذشت زمان بهبود تدریجی در نتایج پیوند کلیه اطفال دیده شد. پیوندهای کلیه اطفال برگرفته از اهداکنندگان زنده با میزان بالاتر بقای بیمار و عضو در مقایسه با پیوندهای برگرفته از جسد بوده است. استفاده از آئورت و ورید اجوف تحتانی برای آناستوموز پیوند، استفاده از داروهای سرکوب کننده ایمنی جدیدتر و استفاده از اهداکنندگان زنده پیوند بر نتایج پیوند کلیه اطفال در این مطالعه تاثیر مثبت داشت.

کلید واژه: اهدا کننده، جسد، زمان ایسکمی سرد، سرکوب ایمنی، اهداکننده زنده، پیوند کلیه اطفال، روش جراحی، میزان بقا