نقش گیرنده های مرکزی هیستامین در مهار فعالیت سیستم ایمنی به دنبال استرس بی حرکتی (restraint) در موش صحرایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 نقش گیرنده های مرکزی هیستامین در مهار فعالیت سیستم ایمنی به دنبال استرس بی حرکتی (restraint) در موش صحرایی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد نقش گیرنده های مرکزی هیستامین در مهار فعالیت سیستم ایمنی به دنبال استرس بی حرکتی (restraint) در موش صحرایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی نقش گیرنده های مرکزی هیستامین در مهار فعالیت سیستم ایمنی به دنبال استرس بی حرکتی (restraint) در موش صحرایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن نقش گیرنده های مرکزی هیستامین در مهار فعالیت سیستم ایمنی به دنبال استرس بی حرکتی (restraint) در موش صحرایی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیزیولوژی و فارماکولوژی

تعداد صفحات :۱۳

آزاد شدن هیستامین در مغز بدنبال استرس و تنظیم فعالیت بعضی از سیستم های عصبی توسط آن در مطالعات مختلف مورد بررسی قرار گرفته است اما تاکنون نقش مرکزی هیستامین و گیرنده های آن در مهار فعالیت سیستم ایمنی بدنبال استرس مشخص نشده است.در این مطالعه سیستم ایمنی هومورال و سلولی با تزریق گلبول قرمز گوسفند به موش صحرایی نر از نژاد Wistar تحریک گردید و اثر مهاری استرس بی حرکتی بر روی فعالیت سیستم ایمنی و همچنین تاثیر پیش درمانی از طریق ICV با کلرفنیرآمین و رانیتیدین به ترتیب به عنوان مهارکننده های انتخابی گیرنده H1 و H2 و آر- آلفامتیل هیستامین به عنوان محرک انتخابی گیرنده H3 به منظور ایجاد اثر مهاری در آزاد شدن هیستامین بر فعالیت تضعیف شده سیستم ایمنی متعاقب استرس بی حرکتی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که فعالیت ایمنی هومورال و سلولی توسط استرس مهار گردید (P<0.01) و تزریق ICV هیستامین (۱۵۰ g/rat) در غیاب استرس اثری مشابه با اثر مهاری استرس بی حرکتی ایجاد نمود (P<0.01). پیش درمانی با کلرفنیرآمین (۵۰ g/rat) موجب کاهش اثر مهاری استرس گردید (P<0.01). این اثر کلرفنیرآمین با تزریق همزمان هیستامین (۵۰ g/rat) برگشت داده شد. تزریق رانیتیدین (۱۰ g/rat) بی تاثیر بود. دوزهای کم آر- آلفامتیل هیستامین (۵ g/rat) مهار ایجاد شده توسط استرس را وقفه داد و دوز بیشتر (۱۰ g/rat) این دارو عمل استرس را تشدید نمود.نتایج حاصل از این مطالعه بیانگر یک نقش مرکزی برای هیستامین در کاهش فعالیت سیستم ایمنی متعاقب استرس بی حرکتی می باشد که از طریق گیرنده H1 هیستامین انجام می شود و گیرنده H3 هیستامین متناسب با دوز پاسخ های متضاد ایجاد می کند که احتمالا به خاطر نقش این گیرنده بر روی سیستم عصبی غیر هیستامینرژیک می باشد.

کلید واژه: استرس بی حرکتی، هیستامین، سیستم ایمنی، گیرنده های مرکزی هیستامین