ژنیکوماستی و بازنگری الگوریتم تشخیصی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ژنیکوماستی و بازنگری الگوریتم تشخیصی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ژنیکوماستی و بازنگری الگوریتم تشخیصی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ژنیکوماستی و بازنگری الگوریتم تشخیصی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ژنیکوماستی و بازنگری الگوریتم تشخیصی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم پزشکی رازی (مجله دانشگاه علوم پزشکی ایران)

تعداد صفحات :۸

زمینه و هدف: ژنیکوماستی یا بزرگی خوش خیم غدد پستان در جنس مذکر، در هر سنی ممکن است بروز کند و علل مختلفی در آن نقش دارند. چالش مهم در این بیماران، کشف تومورهای مخفی مونث ساز بیضه یا غدد فوق کلیوی است که می تواند یک علت خطرناک و بالقوه قابل درمان در این بیماران باشد. در این مطالعه پس از بررسی ۶۲ بیمار مبتلا به ژنیکوماستی، الگوریتم جدیدی برای بررسی این دسته از بیماران پیشنهاد شده است. روش بررسی: در یک مطالعه از نوع سری (case-Series)، از موارد تمام بیمارانی که با تشخیص ژنیکوماستی بین سالهای ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۲ در بخشهای جراحی عمومی بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی تهران، بستری و تحت ارزیابی و درمان جراحی قرار گرفته اند، وارد شدند. اطلاعات لازم شامل شرح حال، معاینه فیزیکی، نتیجه آزمایشات، گزارش سونوگرافی بیضه و آدرنال، تصویربرداری پستان و گزارش عمل جراحی و آسیب شناسی مورد بررسی قرار گرفتند. گزارش آسیب شناسی به عنوان تایید تشخیص بالینی مد نظر قرار گرفت. در تمامی این بیماران سونوگرافی بیضه و آدرنال نیز انجام شد. یافته ها: از مجموع ۶۹ بیمار، ۷ بیمار به دلیل ناکامل بودن اطلاعات، از مطالعه حذف شدند و ۶۲ بیمار، مورد بررسی نهایی قرار گرفتند. میانگین سن بیماران، ۰۶/۱۴±۳۵/۳۰ سال و میانگین مدت ابتلا، ۷۷/۳۷±۸۳/۴۲ ماه بود. ۴۲ بیمار (۶۸%) به ژنیکوماستی اولیه یا ایدیوپاتیک و ۲۰ بیمار (۳۲%) به ژنیکوماستی ثانویه مبتلا بودند. در یک بیمار، تستوسترون پایین سرم، LH (Luteinizing hormone) نرمال و پرولاکتین بالا مشخص شد و در این بیمار پس از بررسی های بیش تر، هیپرپرولاکتینمی ایدیوپاتیک تشخیص داده شد. بجز ۲ مورد واریکوسل خفیف، در سونوگرافی بیضه و آدرنال هیچ یک از بیماران، یافته غیرطبیعی گزارش نشد. نتیجه گیری: این مطالعه با ارایه الگویی جدید برای ارزیابی بیماران مبتلا به ژنیکوماستی، سعی در کم کردن هزینه های درمانی دارد و جا دارد تا در مطالعات بعدی به مقایسه این روش با روش جاری و توصیه شده پرداخته شود.

کلید واژه: الگوریتم، تشخیص، ژنیکوماستی