تاثیر درمانی روی بر هورمون های جنسی در افراد مبتلا به بتاتالاسمی ماژور و دارای کمبود روی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر درمانی روی بر هورمون های جنسی در افراد مبتلا به بتاتالاسمی ماژور و دارای کمبود روی دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر درمانی روی بر هورمون های جنسی در افراد مبتلا به بتاتالاسمی ماژور و دارای کمبود روی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر درمانی روی بر هورمون های جنسی در افراد مبتلا به بتاتالاسمی ماژور و دارای کمبود روی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر درمانی روی بر هورمون های جنسی در افراد مبتلا به بتاتالاسمی ماژور و دارای کمبود روی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیض

تعداد صفحات :۶

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بتاتالاسمی ماژور و مشکل هیپوگنادیسم در این بیماران و تاثیر منفی دیسفرال بر میزان روی آنها و نظر به دخالت عنصر روی در اسپرماتوژنز و برای پاسخ به این سوال که آیا کمبود روی با مشکل بلوغ جنسی ارتباط دارد یا خیر و به منظور تعیین تاثیر روی درمانی بر محور هیپوفیز – گناد این تحقیق در مبتلایان به بتاتالاسمی ماژور دارای کمبود روی در سال ۱۳۷۴ انجام گرفت.مواد و روشها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی ۲۳ بیمار دختر و پسر در گروه سنی ۱۴ تا ۱۸ سال صورت پذیرفت. بیماران به طور تصادفی به گروههای شاهد و مورد تقسیم شدند و در گروه مورد به مدت ۳ ماه کپسول ۲۵ میلی گرمی و در گروه شاهد دارد بخار آن تجویز گردید. بیماران از عدم بلوغ رنج می برند و همگی کمبود روی داشتند. قبل از تجویز روی و سه ماه بعد از تجویز، پس از گرفتن هورمونهای پایه آزمون LHRH انجام گرفت و پاسخ هورمونی در دقیقه های صفر، سی و شصت بررسی گردید.یافته ها: ۴ بیمار از مطالعه حذف شدند و تحقیق بر روی ۱۹ نفر شامل ۹ نفر در گروه شاهد و ۱۰ نفر در گروه مورد به عمل آمد میزان روی سرم از ۱۵±۶ µgr/dl به ۱۲۰±۴۹ µgr/dl در گروه تحت درمان با روی افزایش یافت (P<0.001)، در حالی که در گروه دارونما افزایشی مشاهده نگردید. هورمونهای FSH با LH پایه پس از درمان در دو گروه تفاوتی نشان نداد و همچنین پاسخ به گنادها به تحریک LHRH در دو گروه تفاوتی نداشت.نتیجه گیری و توصیه ها: درمان با روی در مدت سه ماه تاثیری در پاسخ محور هیپوفیز – گناد ندارد. بررسی های بیشتری لازم است تا مشخص نماید آیا کمبود روی در دراز مدت ضایعه غیر قابل برگشت ایجاد می نماید و با این که در انسان روی به تنهایی نمی تواند در انسان عامل هیپوگنادیسم باشد.

کلید واژه: هورمون های جنسی، گنادها، بتاتالاسمی، کمبود روی، اسپرماتوژنز