بررسی نتایج درمانی شکستگی های بازتیپ II و III ساق با اکسترنال فیکساتور در بیمارستان شهید کامیاب مشهد به مدت یک سال (۷۸-۱۳۷۷)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی نتایج درمانی شکستگی های بازتیپ II و III ساق با اکسترنال فیکساتور در بیمارستان شهید کامیاب مشهد به مدت یک سال (۷۸-۱۳۷۷) دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی نتایج درمانی شکستگی های بازتیپ II و III ساق با اکسترنال فیکساتور در بیمارستان شهید کامیاب مشهد به مدت یک سال (۷۸-۱۳۷۷)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی نتایج درمانی شکستگی های بازتیپ II و III ساق با اکسترنال فیکساتور در بیمارستان شهید کامیاب مشهد به مدت یک سال (۷۸-۱۳۷۷)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی نتایج درمانی شکستگی های بازتیپ II و III ساق با اکسترنال فیکساتور در بیمارستان شهید کامیاب مشهد به مدت یک سال (۷۸-۱۳۷۷) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : افق دانش

تعداد صفحات :۱۰

در این مطالعه تعداد ۲۲ بیمار مبتلا به شکستگی ساق “type II” و “type III” که با اکسترنال فیکساتورهای مختلف شامل “Pin fixator” و “Ring fixator” درمان شده اند مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی بیماران؛ شامل مدت زمان استفاده از اکسترنال فیکساتور و مدت جوش خوردگی شکستگی، استفاده از گرافت استخوانی جهت تسریع جوش خوردگی و مدت زمان بهبودی کامل اندام و میزان عفونت استخوان و میزان عفونت در محل پین و درصد آمپوتاسیون می باشد.بیماران مورد مطالعه از نیمه دوم سال ۱۳۷۷ تا اواخر آبان ماه سال ۱۳۷۸ تحت عمل جراحی قرار گرفته اند. چهارده نفر از بیماران شکستگی “type III” و هفت نفر شکستگی “type II” داشته اند. متوسط زمان جوش خوردگی، برای بیماران “type II” 7.3 ماه و برای بیماران “type III”A 5.3 ماه و برای بیماران “type III”B 6.6 ماه به دست آمده است. در نه نفر برای کسب جوش خوردگی کامل از گرافت استخوانی استفاده شده است عفونت محل پین در ۶ بیمار بوجود آمده بود و در چهار نفر بیماری استئومیلیت ساق ایجاد شده بود.نتیجه کلینیکی: به علت وجود عوارض زیاد و طولانی بودن مدت زمان لازم برای جوش خوردن شکستگی و توانایی استفاده از اندام، بهتر است به کارگیری اکسترنال فیکساتور، محدود به شکستگی های باز ساق (در یک سوم پروکزیمال و یک سوم دیستال و انواع “type IIIB” با کمبود استخوانی) شود. و در انواع شکستگی های یک سوم میانی ساق و “type II” و “type III”A با توجه به زخم ساق و ترومای نسج نرم از “U.T.N” و دیگر وسایل اینترنال فیکساتور به صورت تاخیری استفاده شود.

کلید واژه: شکستگی های باز ساق، اکسترنال فیکساتورها، نتایج درمانی