ارتباط شاخص های تن سنجی با شیوع دیابت در جمعیت شهری تهران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارتباط شاخص های تن سنجی با شیوع دیابت در جمعیت شهری تهران دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارتباط شاخص های تن سنجی با شیوع دیابت در جمعیت شهری تهران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارتباط شاخص های تن سنجی با شیوع دیابت در جمعیت شهری تهران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارتباط شاخص های تن سنجی با شیوع دیابت در جمعیت شهری تهران :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: چاقی به عنوان مهمترین عامل خطرساز ابتلا به دیابت نوع ۲ شناخته شده است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط شاخص های مختلف تن سنجی شامل نمایه توده بدنی (BMI)، دور شکم (WC) و نسبت دور شکم به دور باسن (WHR) با پیش بینی شیوع دیابت بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی بین سال های ۱۳۷۷-۸۰، ۷۰۳۳ نفر ۴۰۴۱) زن و ۲۹۹۲ مرد( از جمعیت ۳۰-۶۹ ساله شرکت کننده در مطالعه قند و لیپید تهران بررسی شدند. شاخص های تن سنجی طبق یک پروتکل استاندارد اندازه گیری شد. اندازه گیری قند خون ناشتا و پس از مصرف ۷۵ گرم گلوکز نیز در تمامی افراد انجام گرفت. تعاریف چاقی عمومی و شکمی و دیابت بر اساس معیارهای WHO صورت پذیرفت. یافته ها: شیوع دیابت در کل جمعیت %۱۳.۴ بود که در این میان زنان سهم بیشتری (%۱۴.۵) نسبت به مردان (%۱۱.۹) داشتند (P<0.001). شیوع دیابت در افراد مبتلا به چاقی عمومی و چاقی شکمی با احتساب WC و WHR به ترتیب ۱۹، ۱۸ و ۲۰.۵ درصد محاسبه شد که به میزان معنی داری از شیوع آن در افراد غیر چاق )به ترتیب ۱۱، ۶ و ۱۳.۴ درصد( بالاتر بود. در آزمون رگرسیون لجستیک نسبت شانس (OR) ابتلا به دیابت در افراد مبتلا به چاقی عمومی و شکمی با احتساب WC و WHR پس از تعدیل برای سن و سابقه فامیلی دیابت در مردان به ترتیب ۲.۱۷ (۱.۶۴ -۲.۸۷)، ۲.۲۱ (۱.۶۶ – ۲.۹۴) و ۲.۳۶ (۱.۸۴ – ۳) و در زنان به ترتیب ۱.۴۶(۱.۲ -۱.۷۷)، ۲.۳۷ (۱.۷۹ – ۲.۸۸) و ۲.۷۹ (۱.۹۶ – ۳.۹۸) بود (p<0.001). پس از تعدیل برای سایر شاخص های تن سنجی، WHR در هر دو جنس کماکان شاخص مهمی در پیشگویی ابتلا به دیابت بود )نسبت شانس ۲ و ۱.۹۶ به ترتیب در مردان و زنان، (p<0.001 در حالی که BMI در زنان و WC در مردان تاثیر خود را پیشگویی دیابت از دست می دادند. در بررسی اثر همزمان چاقی عمومی و شکمی در افزایش خطر ابتلا به دیابت، بیشترین OR مربوط به همزمانی چاقی عمومی و چاقی شکمی بر اساس WHR یا WC بود.نتیجه گیری: WHR شاخص تن سنجی سودمندی برای شناسایی افراد دیابتی در هر دو جنس است. در مقایسه با WHR، BMI در زنان و WC در مردان تهرانی شاخص های مناسبی برای پیشگویی ابتلا به دیابت نیستند.

کلید واژه: دیابت، چاقی، چاقی شکمی، نمایه توده بدنی، دور کمر، نسبت دور کمر به باسن