بررسی مقایسه ای عوارض کوتاه مدت درمان جراحی فتق اینگویینال به روش کلاسیک و روش استفاده از مش

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی مقایسه ای عوارض کوتاه مدت درمان جراحی فتق اینگویینال به روش کلاسیک و روش استفاده از مش دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی مقایسه ای عوارض کوتاه مدت درمان جراحی فتق اینگویینال به روش کلاسیک و روش استفاده از مش  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی مقایسه ای عوارض کوتاه مدت درمان جراحی فتق اینگویینال به روش کلاسیک و روش استفاده از مش،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی مقایسه ای عوارض کوتاه مدت درمان جراحی فتق اینگویینال به روش کلاسیک و روش استفاده از مش :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : نشریه جراحی ایران

تعداد صفحات :۵

مقدمه و هدف: فتق عبارت است از بیرون زدگی یک عضو از خلال یک منفذ در یک دیواره که حفره ای را در بر می گیرد، فتق یک مشکل پزشکی شایع می باشد و شیوع آن در مردان در حدود %۳-%۴ تخمین زده می شود. در بیماران ۲۵-۴۰ ساله بروز آن %۵-۸ است. منظور از مطالعه بررسی مقایسه ای عوارض کوتاه مدت فتق اینگوئینال به روش کلاسیک و روش استفاده از مش پرولینه بوده است.روش تحقیق: این طرح پژوهشی به صورت کارآزمایی بالینی در سال ۱۳۸۰بر روی دو گروه ۳۰ نفره در بیمارستان اکباتان همدان انجام شد. ابتدا ۳۰ نفر بیمار مبتلا به فتق اینگوئینال به روش کلاسیک عمل شدند و به همین ترتیب ۳۰ نفر با روش مش بدون کشش عمل شدند و تحت بررسی قرار گرفتند.یافته ها: مدت درد بعد از عمل و مدت اقامت در بیمارستان در گروه استفاده کننده از مش کمتر بود و بازگشت به انجام کار نیز در این گروه در مقایسه با گروه کلاسیک سریعتر بود. میانگین مدت بستری در بیمارانی که به روش کلاسیک عمل شده اند ۱.۸۷ ± ۰.۷۲ می باشد و در بیمارانی که به روش کلاسیک عمل شده اند ۱.۶۳±۰.۵روز بوده است. که با توجه به T=2.97 و P=0.006 این اختلاف معنی دار می باشد. شروع به کار در روش استفاده از مش بطور میانگین ۸ ±۲.۰۹ روز و در روش کلاسیک ۸.۹±۲.۱ روز پس از عمل جراحی بوده است. که با توجه به T=3.25 و P=0.001 این اختلاف معنی دار می باشد. میانگین مدت زمان درد بعد از عمل در بیماران ترمیم شده با مش ۵.۶±۲و در روش کلاسیک ۶.۴±۱.۹۶ روز بوده است که با توجه به T=3.247 و P=0.003 این اختلاف معنی دار می باشد که نشان می دهد استفاده از مش پرولینه برای بیماران در کاهش درد بعد عمل موثر می باشد. یک مورد عفونت زخم سطحی پس از عمل در روش کلاسیک و روش مش مشاهده شد ولی در روش استفاده از مش عفونت مش مشاهده نشد.نتیجه گیری: با استفاده از مش پرولینه در ترمیم فتق اینگوئینال بزرگسالان درد پس از عمل کمتر بوده و بیمار زودتر به سر کار خود باز می گردد و عوارض کمتری نسبت به روش کلاسیک دارد .

کلید واژه: فتق، اینگویینال، مش، جراحی