بررسی میزان شیوع اختلالات مفصل گیجگاهی ـ فکی در بیماران بی دندان پارسیل مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی رفسنجان در سال ۱۳۷۷

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی میزان شیوع اختلالات مفصل گیجگاهی ـ فکی در بیماران بی دندان پارسیل مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی رفسنجان در سال ۱۳۷۷ دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی میزان شیوع اختلالات مفصل گیجگاهی ـ فکی در بیماران بی دندان پارسیل مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی رفسنجان در سال ۱۳۷۷  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی میزان شیوع اختلالات مفصل گیجگاهی ـ فکی در بیماران بی دندان پارسیل مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی رفسنجان در سال ۱۳۷۷،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی میزان شیوع اختلالات مفصل گیجگاهی ـ فکی در بیماران بی دندان پارسیل مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی رفسنجان در سال ۱۳۷۷ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان

تعداد صفحات :۸

یکی از مطالب جالب توجه در دندانپزشکی، مطالعه اکلوژن و رابطه آن با عملکرد سیستم جونده است. با توجه به این که دندان ها یکی از اجزا اساسی سیستم جونده هستند و ارتباط نزدیکی با عضلات و مفصل گیجگاهی – فکی دارند، پس می توانند باعث تغییرات در این اجزا شوند. در این تحقیق ۱۲۵ بیمار بی دندان پارسیل در طول ۷ ماه غیر متوالی در سال ۱۳۷۷ در بخش تشخیص دانشکده دندانپزشکی رفسنجان، از نظر سلامت و بیماری مفصل گیجگاهی ـ فکی مورد معاینه قرار گرفتند. ۷۶.۸% از بیماران مورد مطالعه دچار اختلالات مفصل گیجگاهی ـ فکی بودند و تنها ۳۵.۴% مبتلایان از مشکلات خود آگاهی داشتند. شایع ترین یافته پاتولوژیک مفصل، صدای مفصلی بود. بیشترین شیوع اختلالات در اکلوژن کلاس دو انگل و از نظر اکلوژن فانکشنال در گروپ فانکشن (Group function) مشاهده شد. هر چه طول مدت زمان بی دندانی بیشتر بود، میزان مشکلات مفصل گیجگاهی ـ فکی نیز بیشتر بود. فراوان ترین مشکلات مفصل گیجگاهی ـ فکی مربوط به حالت بی دندانی انتهای آزاد بود و بیشترین تماس های پیش رس در حرکت پیش گرایی مشاهده گردید. با توجه به نتایج تحقیق مبنی بر این که بی دندانی پارسیل می تواند عامل مهمی در ایجاد اختلالات مفصل گیجگاهی ـ فکی باشد، پیشنهاد می شود در برخورد با این گونه بیماران راهنمایی لازم در جهت جایگزینی دندان های از دست رفته و ایجاد یک اکلوژن با ثبات به عمل آید تا در آینده از مشکلات پیچیده تر و یا غیر قابل برگشت مفصل گیجگاهی ـ فکی جلوگیری شود.

کلید واژه: بیماران بی دندان پارسیل، اختلالات مفصل گیجگاهی ـ فکی