اثرات کاهش تنش خشکی با اعمال آبیاری تکمیلی آفتابگردان ( Hianthus annuus ) در شرایط دیم

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثرات کاهش تنش خشکی با اعمال آبیاری تکمیلی آفتابگردان ( Hianthus annuus ) در شرایط دیم دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثرات کاهش تنش خشکی با اعمال آبیاری تکمیلی آفتابگردان ( Hianthus annuus ) در شرایط دیم  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثرات کاهش تنش خشکی با اعمال آبیاری تکمیلی آفتابگردان ( Hianthus annuus ) در شرایط دیم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثرات کاهش تنش خشکی با اعمال آبیاری تکمیلی آفتابگردان ( Hianthus annuus ) در شرایط دیم :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش و سازندگی

تعداد صفحات :۸

معمولا امکان کاهش تنش خشکی در گیاهانی که در مناطق با بارندگی کم در شرایط دیم کاشته می شوند، وجود دارد. تنش نتیجه روند غیر عادی و فرآیندهای فیزیولوژیک است که از تاثیر و ترکیب یک یا چند عامل زیستی و محیطی حاصل می شود. گیاهی چون آفتابگردان که سازگار با مناطق معتدل رطوبتی می باشد، در مناطق نیمه خشک با آبیاری و گاهی بدون آبیاری نیز کشت می شود. به منظور کشت این گیاه در این گونه مناطق، ضرورت دارد که ضمن استفاده از ارقام مناسب و متحمل به خشکی، از تکنیک های زراعی مناسب استفاده و از مقدار محدود آب موجود نیز استفاده بهینه گردد. بدیهی است که با اعمال حداقل یک بار آبیاری امکان کاهش تنش و به دنبال آن افزایش راندمان در تولید محصول وجود دارد. تا کنون چنین ثابت شده است که اثرات سو ناشی از تنش رطوبتی بر رشد و نمو گیاهان بستگی به زمان وقوع تنش، شدت تنش، مرحله رشدی و ژنوتیپ آنها دارد. لذا انتخاب زمان مناسب آبیاری نیز می تواند بر عملکرد محصول تاثیر بیشتری داشته باشد. هدف این تحقیق ارزیابی عملکرد سه رقم آفتابگردان در شرایط دیم در سه سطح بدون آبیاری، یک بار آبیاری در زمان گلدهی، و یک بار آبیاری در زمان دانه بندی، در طرح آزمایشی فاکتوریل ۳×۳ می باشد. نتایج حاصل از داده های این آزمایش نشان داد که یکبار آبیاری در مرحله گلدهی، عملکرد دانه را از مقدار ۷۶۸.۲ در تیمار شاهد به ۱۲۳۴ کیلوگرم در هکتار افزایش داده است. افزایش درصد روغن نیز در اثر این عامل محیطی نسبت به شاهد، ۲۵ درصد بوده است. به هر حال، عملکرد گیاهان تحت تاثیر کاهش تنش بعد از اعمال آبیاری تحت تاثیر قرار گرفت و افزایش یافت. با این وجود، در عملکرد دانه حاصل از تیمارهای آبیاری تکمیلی در دو مرحله گلدهی و دانه بندی، تفاوت معنی داری مشاهده نشده است. در این آزمایش، درصد روغن از ۳۳ در حالت تنش به ۴۱ درصد بعد از آبیاری در مرحله گلدهی، و به ۳۶ درصد بعد از آبیاری در مرحله دانه بندی رسید. بیوماس کل افزایش ۱۷ درصدی و ۵ درصدی را به ترتیب در نتیجه آبیاری در مرحله گلدهی و در مرحله دانه بندی به خود اختصاص داد.

کلید واژه: ارقام آفتابگردان، آبیاری در زمان دانه بندی، آبیاری در زمان گلدهی، بیوماس کل، تنش خشکی، درصد روغن، عملکرد دانه