دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور مقایسه دراز مدت تاثیر درمان های غیر جراحی بر بیماری آرنج تنیس بازان
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقایسه دراز مدت تاثیر درمان های غیر جراحی بر بیماری آرنج تنیس بازان دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقایسه دراز مدت تاثیر درمان های غیر جراحی بر بیماری آرنج تنیس بازان کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه دراز مدت تاثیر درمان های غیر جراحی بر بیماری آرنج تنیس بازان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقایسه دراز مدت تاثیر درمان های غیر جراحی بر بیماری آرنج تنیس بازان :
نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی زنجان
تعداد صفحات :۹
زمینه و هدف: بیماری آرنج تنیس بازان یا اپی‌کندیلیت خارجی آرنج ناشی از به کارگیری بیش از حد عضلات ساعد و کشش حاد یا مزمن تاندون اکستانسور کارپی رادیالیس برویس پدید می‌آید. از آنجا که معیار مورد توافقی برای درمان این بیماری وجود ندارد، مطالعه حاضر به منظور مقایسه تاثیر چهار روش درمان غیر جراحی در این بیماری، طراحی و در سال ۱۳۸۲ در شهر کرد انجام شد.
روش بررسی: این کارآزمایی بالینی دو سو کور، اثر بخشی چهار شیوه درمان غیر جراحی را در این بیماری مقایسه کرد. روش‌های درمانی شامل: ۱- تزریق موضعی کورتیکواستروئید (۲۰ میلی‌گرم متیل پردنیزولون + لیدوکائین)، ۲- داروهای ضد التهابی غیر استروییدی (۵۰۰ میلی‌گرم ناپروکسان ۲ بار در روز به مدت ۲ هفته)، ۳- نوارهای حمایت کننده ساعد، ۴- فیزیوتراپی وتمرین‌های پیشرونده بودند که بر روی ۱۲۰ بیمار (۴ گروه ۳۰ نفره) با میانگین سنی ۳۷ سال انجام شد. آرنج تمام بیماران به مدت ۲ هفته توسط گچ بی حرکت نگاه داشته و سپس به آن‌ها توصیه شد که از حرکات تکراری دست مبتلا به مدت ۲۱ روز پرهیز کنند. اولین ارزیابی قبل از درمان انجام و اطلاعات به دست آمده ثبت شد. ارزیابی کلی از نظر بهبودی (توسط یک معیار ۲۴ واحدی) در ماه‌های اول، سوم، ششم و نهم پس از درمان صورت گرفت وداده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS 12 و آزمون تی زوج تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: در اولین ارزیابی میانگین امتیاز محاسبه شده در تمام گروه‌ها ۰۴/۱۹ بود و در پی‌گیری بیماران در پایان اولین ماه پس از درمان، میانگین امتیاز به ترتیب برای چهار گروه برابر با: ۶، ۸ ، ۱۱ و ۱۲ ، در پایان ماه سوم: ۹، ۱۱، ۸ و ۸ ، در پایان ماه ششم: ۹، ۸ ، ۵ و ۶ و بالاخره در پایان ماه نهم: ۸ ، ۸ ، ۵ و ۳ بود که تفاوت میانگین تمامی آن‌ها به جز در پایان ماه سوم از نظر آماری معنی دار شد (P=0.05). هم‌چنین امتیاز نهایی ماه اول با قبل از درمان در گروه درمان با کورتیکواسترویید بیشترین تفاوت را نسبت به گروه‌های دیگر نشان داد (P=0.001). در پایان ماه نهم گروه فیزیوتراپی بیشترین تغییر در امتیاز نهایی را داشت که این یافته هم از نظر آماری معنی دار بود (P=0.05).
نتیجه‌گیری: تزریق موضعی کورتیکواستروئیدیک شیوه بسیار کارآمد برای تخفیف درد بیماری آرنج تنیس بازان است، اما عود بیماری در این روش طی سه ماه شایع است. نتایج در انتهای ماه نهم در گروه درمان با ورزش و فیزیوتراپی بهتر بود. بنابراین به نظر می رسد تزریق اولیه کورتیکواستروئید همراه با ادامه درمان با فیزیوتراپی به مدت طولانی، درمان مطلوب غیر جراحی این بیماری باشد.
کلید واژه: آرنج تنیس بازان، درمان غیر جراحی، ضد التهاب غیر استروییدی، کورتیکواسترویید، ناپروکسن، فیزیوتراپی
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
