اثر تک دوز دگزامتازون بر میزان تهوع، استفراغ و زمان ترخیص بیماران جراحی سرپایی آنورکتال از اتاق بهبودی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر تک دوز دگزامتازون بر میزان تهوع، استفراغ و زمان ترخیص بیماران جراحی سرپایی آنورکتال از اتاق بهبودی دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر تک دوز دگزامتازون بر میزان تهوع، استفراغ و زمان ترخیص بیماران جراحی سرپایی آنورکتال از اتاق بهبودی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر تک دوز دگزامتازون بر میزان تهوع، استفراغ و زمان ترخیص بیماران جراحی سرپایی آنورکتال از اتاق بهبودی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر تک دوز دگزامتازون بر میزان تهوع، استفراغ و زمان ترخیص بیماران جراحی سرپایی آنورکتال از اتاق بهبودی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله تحقیقات پزشکی

تعداد صفحات :۹

مقدمه: با توجه به کمبود امکانات بستری کردن بیماران از یک سو و صرف وقت و هزینه های بالای بستری شدن از سوی دیگر، این انگیزه در بیشتر جراحان ایجاد شده است، که بیشتر جراحی ها را به صورت سرپایی انجام دهند. به همین دلیل، برخی پژوهشگران به دنبال راهکارهای علمی و عملی کوتاه تر کردن مدت زمان اقامت در اتاق بهبودی برای جلوگیری از ازدحام در اتاق بهبودی پس از اعمال جراحی می باشند. پیش از این، پژوهشگران به اثرات کورتیکواستروییدها برای مهار تهوع و استفراغ و تا حدودی درد، که از عوامل اصلی طولانی شدن مدت زمان بهبودی پس از اعمال جراحی هستند، پی برده بودند. هدف از این پژوهش، بررسی اثر تک دوز دگزامتازون بر میزان تهوع، استفراغ و زمان ترخیص بیماران جراحی سرپایی آنورکتال از اتاق بهبودی بود. روش کار: در این بررسی آینده نگر، اثر تک دوز دگزامتازون بر مدت زمان بهبودی در شمار ۸۰ نفر بیمار که عمل جراحی آنورکتال بر روی آنها انجام گرفته بود، بررسی شد. بیمارانی را که در گروه یک یا دو وضعیت جسمی انجمن هوشبری امریکا جا داشتند، به طور تصادفی در دو گروه ۴۰ نفری، گروه الف (گروه آزمایش) و گروه ب (گروه شاهد) قرار گرفتند و بررسی به صورت پلاسیو – کنترل و دوسویه ی کور انجام گرفت. به همه ی بیماران، به عنوان پیش دارو، میدازولام، ۰.۰۳ میلی گرم برای هر کیلو گرم وزن بدن و مرفین، ۰.۱ میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن، به صورت سیاهرگی تزریق و برای القا بیهوشی، پنتوتال، چهار میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن داده شد. پس از تزریق پیش دارو، به گروه آزمایش، هشت میلی گرم دگزامتازون (دو سی سی) و به گروه شاهد، دو سی سی نرمال سالین تزریق سیاهرگی شد و نگهداری بیهوشی، به وسیله ی ماسک و با استفاده از ۵۰ درصد اکسیژن، ۵۰ درصد نیتروس اکسید و یک درصد هالوتان انجام گردید.مدت زمان بهبودی، از زمان بستن گازها تا زمانی که بمیار توان راه رفتن بدون کمک و نوشیدن مایعات را داشت، در نظر گرفته شد و بروز علایمی مانند تهوع، استفراغ و درد، به وسیله ی پرستار اتاق بهبودی که از جزییات این پژوهش هیچ آگاهی نداشت، ثبت گردید. یافته ها: تزریق سیاهرگی هشت میلی گرم دگزامتازون پس از دادن پیش دارو در بیماران یاد شده، افزون بر کاهش تهوع و استفراغ (p=0.007)، درد حاصل از عمل جراحی (p=0.002)، را کاهش داد. استفاده از این دارو مدت زمان نگهداری بیمار را در اتاق بهبودی، در مقایسه با افرادی که این دارو را نگرفته بودند، به طور معنی داری کاهش داد (p=0.001). نتیجه: با توجه به یافته ها، استفاده از تک دوز دگزامتازون در زمان القای بیهوشی برای کاهش عوامل طولانی شدن مدت زمان بهبودی، پیشنهاد می گردد.

کلید واژه: دگزامتازون جراحی سرپایی، بهبودی، آنورکتال