مقایسه مرگ نورونی ناشی از قطع پروگزیمال و دیستال عصب فاسیال رت

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه مرگ نورونی ناشی از قطع پروگزیمال و دیستال عصب فاسیال رت دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه مرگ نورونی ناشی از قطع پروگزیمال و دیستال عصب فاسیال رت  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه مرگ نورونی ناشی از قطع پروگزیمال و دیستال عصب فاسیال رت،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه مرگ نورونی ناشی از قطع پروگزیمال و دیستال عصب فاسیال رت :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله گوش، گلو، بینی و حنجره ایران

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: ضایعات اعصاب مغزی ناشی از تروما و یا تومورهای مغزی یکی از مشکلات اساسی است که در مواجهه با جراحی اعصاب وجود دارد. آسیب اعصاب مغزی در محدوده ساقه مغز ممکن است فلج موقتی و یا دایم این اعصاب را به دنبال داشته باشد. در حالی که احتمال بهبودی به دنبال ضایعات عصبی در خارج از جمجمه دور از انتظار نیست.
روش تحقیق: در مطالعه حاضر که با هدف بررسی مرگ نورونی حاصل از قطع عصب فاسیال در بخش پروگزیمال و بخش انتهایی شاخه های این عصب و مقایسه این دو با همدیگر صورت گرفت، ۱۸ رت نر نژاد ویستار به سن تقریبی دو ماه در نظر گرفته شده و به ۳ گروه تقسیم گردیدند. سپس عصب فاسیال یک گروه در ناحیه عقب پاروتید (مدخل سوراخ استیلوماستویید) قطع گردید. و در گروهی دیگر (گروه ۲) عمل قطع عصب در شاخه های انتهایی عصب (در مجاورت عضلات لب و بینی) انجام شد. و گروه سوم دست نخورده باقی ماند. دو هفته پس از قطع عصب، با استفاده از بیهوشی و پرفیوژن بطنی که به کمک فرمالین ۱۰% انجام گرفت، پس از شکافتن جمجمه و جدا کردن ساقه مغز از نیمکره ها، همه نمونه های مورد نظر به مدت ۲۴ ساعت در همان فیکساتور (فرمالین ۱۰%) مورد فیکس و آماده سازی بافتی قرار گرفتند.
نتایج: این تجربه در قطع عصب در ناحیه عقب پاروتید بعد از گذشت دو هفته نشان داد که کاهش نورونی وسیعی در هسته فاسیال ضایعه دیده گروه اول به چشم می خورد چنان که در شمارش نورونی مربوط به هسته های ضایعه دیده این گروه فقط %۵۶.۳۹±۹ نورون ها باقی ماندند، در حالی که در گروه قطع دیستال این مقدار %۹۰.۹۴±۳ محاسبه گردید و در آنالیز آماری دارای تفاوتی معنی دار بود.
نتیجه گیری: ضایعه عصبی در ناحیه عقب پاروتید (نزدیک به قاعده جمجمه) که منجر به مرگ نورونی (نکروز) گسترده هسته عصب فاسیال شده است، می تواند به عنوان معیار تشخیصی مناسبی در مقایسه با مرگ نورونی ناشی از ضایعات مربوط به بخش پروگزیمال اعصاب کرانیال باشد، که در بسیاری از تروماهای اعصاب مغزی و اعمال جراحی در این مناطق ممکن است ایجاد شود.

کلید واژه: عصب فاسیال، قطع عصب، مرگ سلولی، رت